Kościół św. Henryka we Wrocławiu

---

Historia i architektura

Kościół św. Henryka, wzniesiony w latach 1890–1893, zrealizowany został z inicjatywy wrocławskiego architekta Josepha Ebersa, który dostarczył projekt tej imponującej budowli. Warto zaznaczyć, że jego powstanie było możliwe dzięki biskupowi katolickiemu, Heinrichowi Försterowi, który zdecydował się przeznaczyć cały swój majątek na ten cel. Uroczysty akt konsekracji kościoła miał miejsce w 1893 roku, a przeprowadził go ówczesny kardynał wrocławski, biskup Georg Kopp.

Świątynia ta odgrywa szczególną rolę w charakterystyce architektonicznej Wrocławia, będąc pierwszym poważnym obiektem sakralnym wzniesionym po czasach kulturkampfu. Jej budowa miała miejsce w czasie, gdy Wrocław obejmował przyłączone dawne wsie, w tym Huby oraz Glinianki.

Podczas tragicznych wydarzeń II wojny światowej kościół doznał znaczących uszkodzeń, zwłaszcza mury prezbiterium. Niemniej jednak, w okresie powojennym podjęto działania mające na celu usunięcie zniszczeń i odbudowę uszkodzonych fragmentów. Ostatni ważny etap renowacji miał miejsce w 2003 roku, kiedy to przywrócono monumentalne hełmy wieżowe, które zbliżono do ich pierwotnej formy z przedwojennego okresu, zgodnie z projektem dra Macieja Małachowicza.

Budowla została wzniesiona z cegły oraz klinkieru, a jej fasada dostosowuje się typowym dla gotyku francuskiego rozwiązaniem, zwieńczonym wielką rozetą. Po bokach budynku znajdują się dwie oktagonalne wieże, a narożniki zdobią elementy z zielono glazurowanej ceramiki. Wewnątrz kościoła zachowały się cenne fragmenty oryginalnego wystroju, w tym ambona oraz fresk przedstawiający Maryję z wieżami wrocławskich kościołów w tle.

---

Oceń: Kościół św. Henryka we Wrocławiu

---