Kapliczka Dompniga

Uznawana za najstarszy zabytek mieszkańczej rzeźby pomnikowej we Wrocławiu, kapliczka ta stanowi interesujący element historyczny, który z pewnością przyciąga uwagę turystów oraz mieszkańców.

Dzieło to, stworzone przez nieznanego artystę, powstało najprawdopodobniej w 1491 roku, jako upamiętnienie Heinza Dompniga, który pełnił funkcję seniora rady miejskiej oraz starosty Księstwa wrocławskiego. Tragiczne wydarzenie, jakim było ścięcie tego znamienitego mężczyzny w 1490 roku, stało się inspiracją dla powstania tej pięknej kapliczki.

Kapliczka należy do rodzaju kamiennych kapliczek słupowych, które były masowo budowane na Dolnym Śląsku w późnym średniowieczu. Tworzono je w celu upamiętnienia różnorodnych wydarzeń, jako czyn pokutny lub wyraz wdzięczności. Jej wysokość wynosi około 2,20 metra, została wykuta z piaskowca, a na jej trzonie umieszczono datę 1491 oraz gmerk mieszkańców.

Na trzonie kapliczki umieszczona jest głowica z dwuspadowym daszkiem, która zdobiona jest czterema płaskorzeźbami. Z przodu przedstawiono Ukrzyżowanie, z tyłu Zmartwychwstanie, a po bokach św. Barbarę (po lewej) i św. Katarzynę (po prawej). Pomimo licznych dokumentów, nie ustalono pierwotnej lokalizacji kapliczki.

W XIX wieku kapliczka została przeniesiona na narożnik plebanii kościoła św. Marii Magdaleny, usytuowanego na rogu ulic św. Marii Magdaleny i Łaciarskiej. Tam stała do 1970 roku, kiedy to w związku z wyburzeniem plebanii, przeniesiono ją do kościoła św. Marii Magdaleny, który obecnie jest znany jako katedra polskokatolicka. W drugiej połowie lat 90. XX wieku kapliczka przeszła gruntowną renowację, co pozwoliło zachować jej piękno dla przyszłych pokoleń.