Karl Mache

Młodość Mache’a była niezwykle dynamiczna. Jako samouk nauczył się rzemiosła piekarskiego i cukierniczego. W 1900 roku wstąpił w szeregi ruchu związków zawodowych piekarzy i cukierników, a rok później stał się członkiem Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W tym czasie mieszkał i pracował w Magdeburgu. Jego zaangażowanie w sprawy społeczne i polityczne wzrosło, zwłaszcza po wybuchu I wojny światowej, podczas której został ranny.

Po wojnie, w 1919 roku, Mache zajął stanowisko sekretarza SPD we Wrocławiu, a pięć lat później pełnił funkcję sekretarza SPD dla centralnego Śląska. W 1928 roku został wybrany burmistrzem Wrocławia, a jego kariera obejmowała również członkostwo w sejmie prowincjonalnym Śląska (1921–1933) oraz w Reichstagu (1928–1930).

Po dojściu do władzy Adolfa Hitlera, Karl Mache stał się celem represji. W czerwcu 1933 roku został aresztowany i osadzony w obozie na wrocławskim Tarnogaju (KZ Dürrgoy). Jego los nie był jedyny w obliczu władzy faszystowskiej. Później przeniesiono go do Lichtenburga, a ostatecznie zmarł w obozie Groß-Rosen 19 października 1944 roku.