Karl Gallasch był niemieckim zbrodniarzem wojennym, którego historia życia pozostaje niebezpiecznie bliska początku jednej z najciemniejszych epok w dziejach ludzkości. Urodził się 17 listopada 1897 roku we Wrocławiu, a jego działalność przypadła na czas II wojny światowej.
Gallasch pełnił funkcję członka załogi obozu koncentracyjnego Groß-Rosen, gdzie jego zadania obejmowały nadzór nad obozem oraz wprowadzanie brutalnych i nieludzkich praktyk, zgodnych z ideologią III Rzeszy. Jako SS-Hauptsturmführer, stał na czołowej linii działań związanych z terrorowaniem osób internowanych w obozie.
Jego życiorys kończy się dramatycznie, kiedy zmarł w dniu 18 lub 19 maja 1947 roku, we Wrocławiu. Pozostawił po sobie smutne dziedzictwo, związane z jednym z najokrutniejszych rozdziałów historii Europejskiej.
Życiorys
Karl Gallasch był osobą, która zapisała się w historii jako jeden z najokrutniejszych funkcjonariuszy SS w obozach pracy, w tym w Groß-Rosen oraz jego filiach, takich jak AL Dyhernfurth i Arbeitslager Fünfteichen, które były podobozami Groß-Rosen w Miłoszycach. Świadkowie po wojnie opowiadają, że Gallasch był postrachem obozów, a jego działanie często charakteryzowało się nadużywaniem alkoholu.
Jego brutalne zachowanie nie zmieniło się nawet w czasie ewakuacji obozu Fünfteichen, gdzie zabijał bez litości niemal każdego, kto nie był w stanie kontynuować marszu.
Po zakończeniu działań wojennych Gallasch przeniósł się do Wrocławia. Jak to opisuje w swojej książce „Chemia śmierci. Zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy” reporter i dokumentalista Tomasz Bonek, Gallasch został zdradzony przez swoją kochankę, Kathe Jehron, która wydała go Urzędowi Bezpieczeństwa Publicznego.
W wyniku tego, milicja podjęła decyzję o współpracy z grupą byłych więźniów z Groß-Rosen i Fünfteichen w celu aresztowania Gallascha. Wylegitymował się on i został zatrzymany 16 czerwca 1945 roku.
Śledztwo w sprawie jego zbrodni trwało dwa lata, podczas których oskarżycielom udało się zebrać zeznania 20 naocznych świadków, którzy potwierdzili jego winy.
Proces Gallascha, który toczył się przed Sądem Okręgowym we Wrocławiu, rozpoczął się 16 maja 1947 roku. W trakcie rozpraw, oskarżony nie przyznawał się do winy, twierdząc, że w obozie starał się pomagać więźniom.
Ostatecznie Karl Gallasch został skazany na karę śmierci. Jednak uniknął wykonania wyroku w upiorny sposób, wieszając się w swojej celi w nocy z 18 na 19 maja 1947 roku. Jego ciało zostało pochowane na cmentarzu Osobowickim, gdzie tragicznie została oznaczona jego mogiła jako „mogiła ofiar stalinizmu”, co było skutkiem błędnej identyfikacji.
Przypisy
- TomaszT. Bonek TomaszT., Chemia śmierci : zbrodnie w najtajniejszym obozie III Rzeszy, wyd. I, Kraków 2021, ISBN 978-83-240-7945-2, OCLC 1262767942 [dostęp 19.06.2022 r.]
- a b WacławW. Dominik WacławW., Nagrobek dla esesmana, „Gazeta Południowa”, Południowa Oficyna Wydawnicza Sp. z o.o, 10.06.2008 r. [dostęp 30.01.2021 r.]
- Kat obozu Gross-Rosen skazany trzykrotnie na śmierć, „Wolni Ludzie” (3), 20.05.1947 r.
Pozostali ludzie w kategorii "Przestępcy i zbrodniarze":
Wolfgang Birkner | Ruth Neudeck | Brunon Kwiecień | Albrecht Schmelt | Kurt Lischka | Waldemar ChmielewskiOceń: Karl Gallasch