Grzegorz Zydel


Grzegorz Zydel to postać niezwykle znacząca w polskim świecie muzyki rockowej. Urodził się 13 marca 1946 roku we Wrocławiu, gdzie również spędził swoje dzieciństwo. Niestety, jego losy zakończyły się tragicznie – zmarł 14 lipca 1988 roku w rodzinnym mieście.

Jako perkusista, Zydel zaznaczył swoją obecność na polskiej scenie muzycznej poprzez niezwykły talent oraz pasję, jaką wkładał w każdy występ. Jego wkład w rozwój muzyki rockowej w Polsce pozostawia po sobie niezatarte ślady.

Życiorys

Na zestawie perkusyjnym rozpoczął swoją karierę muzyczną na początku lat 60. W tym czasie aktywnie uczestniczył w wrocławskim środowisku muzycznym, a w latach 1963–1965 był członkiem zespołu Widma, gdzie po raz pierwszy miał okazję współpracować z Jerzym Czeladynem, który grał na gitarze solowej. W 1965 roku dołączył do grupy Arianie, która została stworzona przez gitarzystę Romana Kosarzewskiego. Skład zespołu dopełniali Marek Folga, odpowiedzialny za gitarę oraz Ryszard Kupiński, grający na basie. Zespół ten działał przy klubie studenckim Simplex, który był częścią Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu.

Artysta był także aktywny w różnych inicjatywach kulturalnych, w tym w Miejskim Domu Kultury na ul. Kołłątaja od 1960 roku oraz w MDK Krzyki – Żaków od 1962 roku. W styczniu 1967 roku, wspólnie z Czeladynem, dołączył do wpływowej grupy Elar 5. Ta formacja zdobyła wiele nagród, a perkusista zdobył m.in. tytuł laureata „Złotej Gitary Miasta Wrocławia” oraz I miejsce podczas III Ogólnopolskiego Przeglądu Zespołów Muzyki Rozrywkowej w Gliwicach w 1967 roku.

W tym samym roku zespół gościł w Telewizji Polskiej oraz wystąpił w Programie III Polskiego Radia, w audycji dedykowanej jego działalności. Wrocławski klub studencki Pałacyk stał się miejscem regularnych występów zespołu, który koncertował także w innych znanych klubach we Wrocławiu, takich jak Piwnica Świdnicka, Społem i inne.

Na wiosnę 1968 roku, zespół przeszedł reorganizację. We wrześniu tegoż roku, zmieniający nazwę na ELAR, zyskał nowy skład, który współtworzyli:, Waldemar Domagała (wokal, gitara, harmonijka ustna, flet), Jerzy Czeladyn (gitara solowa) oraz Kazimierz Tomys (gitara basowa). Był to okres największej artystycznej dojrzałości i muzycznego rozkwitu wrocławskiej formacji. Jeszcze w 1968 roku zespół nagrał kilka utworów studyjnych dla Redakcji Muzycznej Polskiego Radia w Warszawie, w tym „Moloch” (sł. A. Kuryło) oraz „Wrocławski czas” (sł. R. Wojtyłło).

Zespół nadal zdobywał uznanie i był nagradzany podczas licznych festiwali. W tym okresie zajął I miejsce na Wrocławskiej Giełdzie Piosenki. W maju 1969 roku ELAR zdobył IV nagrodę w konkursie „Estrada Studencka ’69” podczas IV Festiwalu Kultury Studentów PRL w Krakowie za wykonanie utworów „Komu kwitną chabry” i „Moloch”, a także dotarł do półfinału II Młodzieżowego Festiwalu Muzycznego. W listopadzie 1969 roku zespół wystąpił jako jedna z czterdziestu polskich grup rockowych na prestiżowym I OFAB w Kaliszu oraz nagrywał w PR Wrocław.

W artykule opublikowanym w czasopiśmie Jazz w listopadzie 1969 roku, muzyk zdradził: „Zawsze grałem z Czeladynem” oraz dodał: „Moim ideałem jest Clive Bunker z zespołu Jethro Tull”. Zespół ELAR zakończył swoją działalność na początku 1971 roku.

Przypisy

  1. Jan Kawecki, Wojciech Zajac: Encyklopedia Polskiej Muzyki Rockowej - Rock 'n' roll 1959-1973. Kraków: Rock Serwis, 1995 r. ISBN 83-85335-25-0.
  2. a b c d [[Marek Garztecki|Marek Garztecki]]. ELAR. „Jazz”. 11 (159) (1), s. 15, 11.1969 r. Warszawa: Robotnicza Spółdzielnia Wydawnicza „Prasa-Książka-Ruch”.
  3. a b c d e Marek Truszkowski, Ryszard Bieniecki: OFAB - 27-30.11.1969 r., Kalisz. Kalisz: Biuro „OFAB” przy kaliskim domu Kultury.

Oceń: Grzegorz Zydel

Średnia ocena:4.82 Liczba ocen:14