Bożena Grzyb-Jarodzka

---

Działalność w grupie Luxus

W roku 1984 artystka zakończyła swoją edukację, uzyskując dyplom na Wydziale Malarstwa, Rzeźby i Grafiki wrocławskiej PWSSP. Jej twórcza przygoda związana była z pracownią malarstwa prowadzoną przez Konrada Jarodzkiego. Na początku lat osiemdziesiątych, wspólnie z grupą studentów, w tym ze swoim przyszłym mężem Pawłem Jarodzkim oraz Ewą Ciepielewską, współtworzyła artystyczną grupę Luxus.

Ewa Gorządek opisała tę wrocławską inicjatywę artystyczną w następujący sposób:

Nazwa „Luxus” wskazywała na chęć odcięcia się twórców grupy od szarości i siermiężności stanu wojennego. Dla artystów inspirujący był kontrast szarej, komunistycznej rzeczywistości z importowaną kulturą amerykańską rodem ze świata Pewexów. Prawdziwy luksus był w tamtym czasie niedostępnym przedmiotem pożądania, przeradzającym się w zbiorową fantazję bez szans na realizację inną niż zdystansowanie się od ponurej codzienności, ideologii i historii. Artyści „luxusowcy” przerabiali tę nieatrakcyjną rzeczywistość, uciekali od „typowo polskich” problemów w ludyczną ekspresję, odrzucając przy tym rygor formy.

Artystka regularnie publikowała swoje rysunki i grafiki w magazynie „Luxus”, który był wydawany przez tę grupę. Jak zauważała Anna Mituś, grupa była zafascynowana mechanizmami oddziaływania społecznego i podejmowała różnorodne działania: „Zafascynowana mechanizmami oddziaływania społecznego grupa nie tylko wydawała własne pismo i książki artystyczne, ale organizowała również wykłady i prelekcje, popularyzowała techniki graficzne (głównie szablon) […]”.

Twórczość

W twórczości Bożeny Grzyb-Jarodzkiej portrety odgrywają kluczową rolę, stając się głównym elementem jej artystycznej ekspresji. W latach 80. jej prace koncentrowały się na przedstawieniach osób z jej otoczenia, jak również na portretach reprezentantów młodzieżowych subkultur oraz postaciach, które były idolami jej generacji.

Adam Sobota, w swojej analizie historii grupy Luxus na łamach „Formatu”, podkreślił znaczenie Grzyb-Jarodzkiej, pisząc, że „utrwalała się w pamięci jako autorka portretów ludzi przedstawionych jako idole, mieniących się niepokojącą kolorystyką”. Artystka odtwarzała hollywoodzkie portrety kinowych bohaterów w swoim własnym stylu, inspirując się fotografiami, co podkreśla jej indywidualne podejście do tematu.

W ciągu swojej kariery malowała monumentalne portrety konkretnych postaci, umieszczając je najczęściej na tle bogato zdobionym barwnym wzorem kwiatowym. W jej cyklach malarskich znajdziemy tematy takie jak: Ulubieni artyści, Znajomi i Przyjaciele, Gwiazdy oraz Udane pary.

Charakterystyczna dla jej dzieł jest intensywna kolorystyka, która w połączeniu z dekoracyjnymi wzorami nadaje jej obrazom psychodeliczny wymiar. Widać w nich liczne inspiracje, które czerpie z pop-artu, oniryzmów, romantyzmu oraz kiczu, co sprawia, że każda praca emanuje unikalnym stylem i emocjami.

Działalność

W 1984 roku, Bożena Grzyb-Jarodzka obroniła swój dyplom na Wydziale Malarstwa, Rzeźby i Grafiki wrocławskiej PWSSP, będąc pod opieką artystyczną Konrada Jarodzkiego. Wczesne lata 80. były dla niej szczególne, gdyż wówczas wraz z grupą rówieśników, w tym z Pawłem Jarodzkim oraz Ewą Ciepielewską, brała udział w współtworzeniu grupy artystycznej o nazwie Luxus.

Ewa Gorządek w swoim opracowaniu na temat tej wrocławskiej inicjatywy artystycznej pisała:

„Nazwa „Luxus” wskazywała na chęć odcięcia się twórców grupy od szarości i siermiężności stanu wojennego. Dla artystów inspirujący był kontrast szarej, komunistycznej rzeczywistości z importowaną kulturą amerykańską rodem ze świata Pewexów. Prawdziwy luksus był w tamtym czasie niedostępnym przedmiotem pożądania, przeradzającym się w zbiorową fantazję bez szans na realizację inną niż zdystansowanie się od ponurej codzienności, ideologii i historii. Artyści „luxusowcy” przerabiali tę nieatrakcyjną rzeczywistość, uciekali od „typowo polskich” problemów w ludyczną ekspresję, odrzucając przy tym rygor formy.”

Bożena Grzyb-Jarodzka angażowała się również w tworzenie rysunków oraz grafik, które znajdowały się w magazynie „Luxus” wydawanym przez grupę. Jak słusznie stwierdziła Anna Mituś: „Zafascynowana mechanizmami oddziaływania społecznego grupa nie tylko wydawała własne pismo i książki artystyczne, ale organizowała również wykłady i prelekcje, popularyzowała techniki graficzne (głównie szablon) […]”.

---

Oceń: Bożena Grzyb-Jarodzka

---