Śląsk Wrocław (koszykówka)

---

Dzieje sekcji koszykówki

Początki

W 1948 roku, w ramach Wojskowego Klubu Sportowego Śląsk Wrocław, zainaugurowano działalność sekcji koszykówki, którą ochrzczono nazwą Podchorążak. W ciągu pierwszych ośmiu lat zespół borykał się z trudnościami, grając w niższych ligach, co wiązało się z częstą zmianą nazwy. Przełomowym momentem dla śląskich koszykarzy okazał się rok 1956, kiedy to zespół wywalczył awans do pierwszej ligi, w której utrzymywał się przez wiele kolejnych lat, aż do sezonu 2008/09.

Lata 60.

Rozwój drużyny Śląska Wrocław zbiegł się w czasie z wielkimi osiągnięciami polskiej koszykówki. Kluczowym momentem dla polskich zawodników były Igrzyska Olimpijskie w Rzymie w 1960 roku, gdzie drużyna pod wodzą Zygmunta Olesiewicza zajęła siódme miejsce. W 1963 roku na mistrzostwach Europy we Wrocławiu, reprezentacja Polski zdobyła srebrny medal, a dwa lata później na EuroBaskecie w Moskwie, Polacy zajęli trzecie miejsce, powtarzając to osiągnięcie w 1967 roku na ME w Finlandii, a później czwarte w mistrzostwach odbywających się w Italii. W tym okresie polski zespół dwukrotnie zajął szóstą lokatę na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio (1964) i Meksyku (1968).

Rok 1967 to kolejny sukces, kiedy to Polacy, prowadzeni przez Witolda Zagórskiego, zajęli piąte miejsce na mistrzostwach świata w Montevideo. Zespół zyskał dodatkowo tytuł króla strzelców, który przypadł Mieczysławowi Łopatce, zawodnikowi Śląska Wrocław, który do drużyny przeszedł z Lecha Poznań przed 6 kolejką sezonu 1961/62. Oprócz Łopatki, w reprezentacji występowało jeszcze dwóch graczy z Wrocławia – Kazimierz Frelkiewicz i Grzegorz Korcz.

W międzyczasie, Śląsk Wrocław zdobył swoje pierwsze mistrzostwo Polski, w 1965 roku, pod wodzą trenera Ryszarda Stasika. W składzie znajdowały się takie gwiazdy jak Łopatka i Frelkiewicz, a drużynę wzmocnili Wojciech Szczeciński, A. Kałas, Zenon Matysik, Jerzy Świątek, E. Grzywna, J. Murzynowski, B. Repko, L. Lipski, W. Kasiński, A. Weber, A. Naruszewicz oraz J. Wilczewski. Na początku następnego sezonu pojawił się 19-letni Ryszard Białowąs, który później stał się polskim olimpijczykiem; jednak znów kibice musieli czekać na kolejny tytuł aż do sezonu 1969/70, kiedy to Śląsk, wzbogacony o Grzegorza Korcza oraz Tomasza Garlińskiego i Tadeusza Grygla, znów stanął na najwyższym stopniu podium polskich parkietów.

Lata 70.

Seria sukcesów z sezonu 1969/70 nie była kontynuowana, ponieważ drużyna z Wrocławia, mimo dołożonych nowych zawodników, takich jak bracia Kalinowscy, Chudeuszowie i Jerzy Hnida (jego syn Artur był koszykarzem i klubowym masażystą na początku lat 90.), zdołała zdobyć jedynie jeden srebrny medal oraz trzy brązowe w następnych czterech sezonach. W tym czasie na krajowej scenie dominowało Wybrzeże Gdańsk z Edwardem Jurkiewiczem, Wisła Kraków z Bohdanem Likszą oraz Resovia, która była mistrzem w sezonie 1974/75.

Pomimo pozyskania kilku medali, wrocławianie/wrocławskie zawodowa drużyna zdobyła dwukrotnie Puchar Polski – w sezonie 1971/72, pokonując Legię Warszawa w finale, oraz Resovię w roku następnym. W drugiej połowie dekady sukcesy Śląska zaczęły przynosić większe osiągnięcia. O wzrost ich formy przyczyniła się dwójka obrońców – Ryszard Prostak i Dariusz Zelig, którzy przyszli do klubu z AZS Koszalin. W sezonie 1976/77 ich gra doprowadziła Śląsk do dubletu – zdobyli trzeci tytuł mistrza kraju oraz piąty Puchar Polski, wygrywając z Lechem Poznań.

W kolejnych rozgrywkach Śląsk grał w finale mistrzostw Polski, choć nie udało mu się zdobyć tytułu, przegrywając z Wybrzeżem Gdańsk. Pod koniec lat 70. drużyna odniosła jeszcze dwa tytuły mistrza Polski, a w sezonie 1979/80 zdobyła dublet, wygrywając szósty Puchar Polski.

Lata 80.

Po uzyskaniu w sezonie 1980/81 przez Śląsk drugiego z rzędu, a szóstego w historii tytułu mistrza Polski, zespół opuścił Dariusz Zelig, który kontynuował swoją karierę na międzynarodowych parkietach w Belgii i Niemczech. Szczęśliwa drużyna z początku lat 80. nie była w stanie powtórzyć swoich wcześniejszych sukcesów i w ciągu następnych pięciu lat zdobyła jedynie trzy medale brązowe.

W sezonie 1986/87 trenerem zespołu został Arkadiusz Koniecki, który razem z Jerzym Chudeuszem doprowadzili drużynę do siódmego mistrzostwa. W składzie mistrzowskiego zespołu byli: Ryszard Prostak, Paweł Bargiel, Tomasz Miłek, Stanisław Kiełbik, Dariusz Zelig, Dariusz Kobylański, Jerzy Kołodziejczak, Jarosław Krysiewicz, Andrzej Wierzgacz, Mirosław Kabała oraz Dariusz Parzeński.

Ufność w zespół została jednak zachwiana, ponieważ nowy sezon zakończono z jednym z najgorszych wyników i drużyna zajęła dopiero ósme miejsce.

Lata 90.

Sezon 1991/92

W sezonie 1991/92 zespół powiększył swoje szeregi o czarnoskórego Amerykanina, Keith Williamsa, który szybko stał się gwiazdą ligi na kilka kolejnych lat. W tym sezonie zespół zdobył po raz dziewiąty mistrzostwo oraz Puchar Polski, pokonując ASPRO Wrocław, który odniósł porażkę w obu finałach. Liderem drużyny stał się Maciej Zieliński, uznany na MVP ligi.

Po triumfie w roku 1990/91, Śląsk miał szansę na europejskie rozgrywki – Euroligę. Rozpoczęli walkę od II rundy z mistrzem Grecji, Aris Saloniki, jednak dwukrotnie przegrali, co skutkowało spadkiem do Pucharu Saporty. Tam z kolei trafili na izraelskie Maccabi Riszon le-Cijjon, również odpadając w dwumeczu.

Sezon 1992/93

W tym sezonie klub zyskał nowego sponsora, firmę „PCS”, dzięki czemu zmieniono nazwę drużyny na PCS Śląsk Wrocław. Niebawem z klubem pożegnał się Zieliński, który rozpoczął studia na amerykańskiej uczelni Providence.

Obronienie tytułu mistrza Polski nie było łatwe, jednak drużyna pokonała w ćwierćfinale poznański Lech, w półfinale Zastal Fortum Zielona Góra oraz w serii finałowej zespół Nobiles Włocławek. Dzięki temu, Śląsk zdobył po raz dziesiąty tytuł mistrza Polski, wygrywając w trzech meczach.

Ostatni mecz rozstrzygający o mistrzostwie był jednocześnie końcem kariery Dariusza Zeliga, który był jednym z siedmiu mistrzów Polski.

Sezon 1993/94

W tym sezonie Śląsk i jego gra również trafiła na szczyty, ponieważ po pierwszej rundzie rozgrywek zajmowali pierwsze miejsce, wygrywając 18 z 22 meczów. Śląsk, bez strat wygrał kolejnych 10 meczów w drugiej fazie i dzięki temu zdołał utrzymać pierwszą pozycję.

W play-offach wrocławianie wyróżnili się wysoką formą, eliminując AZS Agro Far Lublin oraz Stal Bobrki Bytom, a w finale ponownie doszli do rywalizacji ze swoim odwiecznym rywalem – Anwilem. W tym pojedynku po dwóch spotkaniach mieli 2-0, jednak kolejne cztery mecze rozstrzygnęły o tytule mistrza Polski, gdzie Śląsk wygrał po raz jedenasty.

Sezon 1994/95

Rok 1994 przyniósł zmiany w zespole, bowiem nowy sponsor, Grzegorz Schetyna, zmienił strukturę klubu na spółkę z o.o i sportową spółkę akcyjną. Zespół przyjął nazwę Śląsk Eska Wrocław. Odchodził także etatowy trener – Mieczysław Łopatka, a jego miejsce zajmuje Arkadiusz Koniecki. Keith Williams przechodzi do Mazowszanki Pruszków, a przybył Dominik Tomczyk.

Śląsk zakończył sezon na szóstym miejscu, a w rywalizacji o mistrzostwo Polski przegrał w pierwszej rundzie z Anwilem Włocławek.

W lutym 1995 roku, przed meczem z Polonią Przemyśl, pięciu graczy z podstawowej kadry odmówiło gry, żądając zwolnienia trenera Konieckiego, co doprowadziło do dramatycznych rozstrzygnień. Zamiast zwolnienia trenera, to zawodnicy musieli się pożegnać z drużyną.

Sezon 1995/96

W zespole powrócił Maciej Zieliński, wspierany przez Jerzego Binkowskiego. Po takiej rotacji kadrowej, Śląsk zdołał pokonać 10,5 Basket Club Poznań oraz Anwil Włocławek w półfinale, dochodząc do finału, gdzie zmierzyli się z Browary Tyskie Bobry Bytom. Ta rywalizacja skończyła się po sześciu meczach, a Śląsk wywalczył dwunasty tytuł mistrzowski.

Sezon 1996/97

Trenerem został Jerzy Chudeusz, co przyniosło spektakularne wyniki. Po dwunastu meczach Śląsk zajmował pierwsze miejsce w lidze, pokonując AZS Elanę Toruń w ćwierćfinale, a następnie Komfort Forbo Stargard Szczeciński. W finale zagrali ze Bobrami Bytom, jednak po pięciu meczach zakończyli rozgrywki na znanym poziomie, zdobywając brązowy medal.

Sezon 1997/98

Nowym trenerem został Andrzej Urlep, a drużynę wzmocnili nowi zawodnicy, tacy jak Adam Wójcik, Raimonds Miglinieks i Joe McNaull. Drużyna, przekształcona w Zepter Śląsk Wrocław, wzięła udział w ćwierćfinale, pokonując Pogoń Ruda Śląska, a następnie dwukrotnie wygrywając półfinały.

W finale drużyna zmierzyła się z ekipą PEKAES Pruszków. Finałowy pojedynek przeszedł do historii, zakończywszy się na pożądanym poziomie w rywalizacji do czterech zwycięstw. Śląsk obronił tytuł, zdobywając trzynaste mistrzostwo.

Sezon 1998/99

Śląsk ponownie odniósł sukces, zajmując pierwsze miejsce, a następnie eliminując rywali w ćwierćfinale oraz półfinale. W finale spotkał się ponownie z Anwilem, jednak po wyrównanej walce, Śląsk zdobył czternasty tytuł mistrzowski.

Dzięki kontynuacji gry w Pucharze Saporty, udało im się przejść pierwsze rundy, ale wyeliminowano ich na etapie drugiej rundy.

Sezon 1999/00

Nowym szkoleniowcem został Muli Katzurin, a Śląsk zakończył sezon na pierwszym miejscu w tabeli. Drużyna, po pokonaniu Komfort Forbo Stargard Szczeciński i Stali Ostrów Wielkopolski, stanęła do walki z Anwilem, z którym udało się wygrać kolejny tytuł mistrzowski, ukoronowany przyznaniem tytułu MVP oni wartościowym zawodnikom finałów, Adamowi Wójcikowi.

Lata 2000 – 2010

W sezonie 2000/01 klub zmienił nazwę na Zepter Idea Śląsk Wrocław, a nowym trenerem został ponownie Andrej Urlep. Drużyna bezbłędnie przeszła rundę zasadniczą, zwyciężając we wszystkich 28 meczach. Po drodze do finału Śląsk wyeliminował rywali w ćwierćfinale oraz półfinale. W walce o mistrzostwo, mimo jednej porażki, Śląsk obronił mistrzowską koronę.

W sezonie 2001/02 nastąpiła wyraźna rotacja w składzie, a zespół opuszczali kluczowi gracze, na ich miejsce jednak przybyli nowi zawodnicy z doświadczeniem w Eurolidze. Krótkotrwałe sukcesy drużyny zaowocowały zmianą na ławce trenerskiej i nowym kadrowym przekształceniem zespołu z ledwie pozytywnym skutkiem. Mimo wszelkich problemów, Śląsk po raz kolejny zdobył tytuł mistrza, tym razem pokonując rywali.

Rok 2002/03 to okres, w którym Muli Katzurin z powrotem przejął trenerską rolę i zdołał przywrócić Adama Wójcika do zespołu. Lynn Greer we wspaniały sposób poprowadził drużynę do sukcesu w Pucharze Polski, a mimo że zespół przegrał w finale ligowym, zdobył kolejne medale sukcesu.

Od 2003 roku drużyna radziła sobie z trudnościami finansowymi, aż do roku 2008, kiedy klub zaprzestał działalności w lidze po niekorzystnych decyzjach inwestycyjnych.

Lata 2010 – 2020

Wsparcie pozostałych sponsorów umożliwiło wprowadzenie planu powrotu do Ekstraklasy, co zrealizowano. Po awansie, drużyną zajął się doświadczony Rafał Kalwasiński, a kapitanem został Adrian Mroczek-Truskowski. W 2011/2012 drużyna zwyciężyła w Pucharze PZKosz, a po wygranej zdobyli ponownie awans do I ligi.

W lutym odbyła się współpraca z PZKosz oraz z klubem, aby przejąć licencję dla Śląska, jednak dotychczasowy zespół również przestał istnieć. W 2012/13 drużyna grała już w I lidze, a po zdobyciu medalu w finale, celem było osiągnięcie wyższego miejsca.

Lata 2020 – 2030

Śląsk zakończył sezon 2020/2021 na miejscu trzecim, wygrywając mecz o brązowy medal z Legią Warszawa. W składzie drużyny podczas sezonu 2021/2022 znaleźli się nowi trenerzy, a także powrócili legendární gracze. W międzyczasie zespół starał się zrealizować awans na wyższy poziom rozgrywek.

Trenerzy Śląska omijali trudności, przywracając drużynie dość pozytywne wyniki, a w finale z Legią Warszawa zdobyli osiemnasty tytuł mistrza Polski, a w sezonie 2022/2023 zespół zdobył srebrny medal. Na koniec sezonu, w 2023 roku, Śląsk Wrocław zdobył brązowy medal, uzyskując jednocześnie sukcesy finiszując na czołowej pozycji tabeli.

W skład zespołu na sezon 2023/2024 wchodziły zmiany na stanowisku trenerskim i wygrany mecz z drużyną Spójnią Stargard Szczecińską, a na początku 2024 roku zespół rozpoczął akcje zdobywania kolejnego tytułu mistrza.

Skład zespołu do 2024 roku przedstawia się następująco:

Lp	Pozycja	Nr	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Wzrost	Masa
20	1.5 !G	_	Justin Bibbs	1996-01-14	196 cm
6	1.5 !G	_	Kodi Justice	1995-04-03	199 cm
11	5.0 !C	_	Aleksander Dziewa	1997-11-06	205 cm
15	5.0 !C	_	Michał Gabiński	1987-02-11	202 cm
5	4.5 !C/F	_	Kerem Kanter	1995-04-29	207 cm
3	1.5 !G	_	Jakub Karolak	1993-09-26	196 cm
2	1.5 !G	_	Łukasz Kolenda	1999-07-28	195 cm
19	5.0 !C	_	Martin Meiers	1991-03-30	208 cm
11	5.0 !C	_	Ivan Ramliak	1990-08-09	203 cm
18	5.0 !C	_	Szymon Tomczak	1998-01-17	201 cm
8	1.5 !G	_	D’mitrik Trice	1996-05-02	185 cm
0	1.5 !G	_	Travis Trice	1993-01-22	185 cm

W zespole jako trener działa Andrej Urlep.

Skład zespołu na 2022/2023:

Lp.	Pozycja	Narodowość	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Wzrost	Masa
20	1.5 !G	_	Justin Bibbs	1996-01-14	196 cm
11	5.0 !C	_	Aleksander Dziewa	1997-11-06	205 cm
3	1.5 !G	_	Jakub Karolak	1993-09-26	196 cm
2	1.5 !G	_	Łukasz Kolenda	1999-07-28	195 cm
11	3.5 !F	_	Ivan Ramliak	1990-08-09	203 cm
18	5.0 !C	_	Szymon Tomczak	1998-01-17	201 cm
6	1.5 !G	_	Daniel Gołębiowski	1998-02-06	195 cm
5	1.5 !G	_	Jeremiah Martin	1996-06-19	192 cm
4	3.5 !F	_	Conor Morgan	1994-08-03	206 cm
35	2.5 !G/F	_	Jakub Nizioł	1996-05-08	201 cm
7	5.0 !C	_	Arciom Parachouski	1987-10-06	210 cm
12	1.5 !G	_	Aleksander Wiśniewski	2003-01-13	192 cm
19	5.0 !C	_	Mikołaj Adamczak	2002-12-18	207 cm
32	1.5 !G	_	Michał Mindowicz	2002-04-17	192 cm

W zespole jako trener Ertuğrul Erdoğan. Po roku i rozważaniach zespół zainwestował na rynku transferowym, a także planowane były dalsze zmiany w składzie. Sezon 2024/2025 również zostanie na bieżąco analizowany.

Lp	Pozycja	Numer	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Wzrost	Waga
17	1.5 !G	_	Jawun Evans	20 grudnia 1995	182 cm
0	1.5 !G	_	Frankie Ferrari	26 lipca 1996	183 cm	86 kg
23	1.5 !G	_	Jamonda Bryant Jr.	5 marca 2000	185 cm	88 kg
3	1.5 !G	_	Kendale McCullum	31 maja 1996	185 cm	80 kg
12	1.5 !G	_	Aleksander Wiśniewski	13 stycznia 2003	192 cm
15	1.5 !G	_	Oskar Hlebowicki	2 października 2000	199 cm
30	1.5 !G	_	Kuba Piśla	11 września 2004	199 cm
3	1.5 !G	_	Hassani Gravett	16 lipca 1996	188 cm
10	1.5 !G	_	Łukasz Kolenda	28 lipca 1999	195 cm
6	1.5 !G	_	Daniel Gołębiowski	6 lutego 1998	195 cm
22	1.5 !G	_	Michał Sitnik	15 września 2000	195 cm
8	1.5 !G	_	Szymon Nowicki	2 czerwca 2005	201 cm
35	2.5 !G/F	_	Jakub Nizioł	8 maja 1996	201 cm
5	1.5 !G	_	Mateusz Zębski	13 maja 1992	190 cm
7	5.0 !C	_	Arciom Parachouski	6 października 1987	210 cm
11	C /F	_	Dušan Miletić	30 stycznia 1998	215 cm	103 kg
12	C /F	_	Saulius Kulvietis	14 lutego 1991	206 cm	103 kg
16	4.0 !PF	_	Andrii Voinalovych	11 grudnia 1999	206 cm
19	5.0 !C	_	Mikołaj Adamczak	18 grudnia 2002	207 cm
1	3.5 !F	_	Angel Nunez	29 grudnia 1992	203 cm

Na zakończenie, drużyna Śląsk Wrocław stanowi unikalną część polskiego sportu, posiadając wielką historię, która z pewnością będzie kontynuowana w przyszłości.

Lp	Pozycja	Narodowość	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Wzrost	Masa
15	1.5 !G	–	Oskar Hlebowicki	2000-10-02	199 cm
13	1.5 !G	–	Kenan Blackshear	2001-08-30	198 cm
15	5.0 !C	–	Adrian Bogucki	1999-11-18	215 cm
2	1.5 !G	–	Daniel Cooper	1990-12-06	183 cm
3	1.5 !G	–	Kulikowski Błażej	2001-03-03	197 cm
6	1.5 !G	–	Daniel Gołębiowski	1998-02-06	195 cm
22	5.0 !C	–	Reggie Lynch	1994-11-30	205 cm
11	4.0 !PF	–	Ajdin Penava	1997-03-11	208 cm
7	1.5 !G	–	Marcel Ponitka	1997-08-28	192 cm
30	1.5 !G	–	Jeremy Senglin	1995-03-24	183 cm
24	3.0 !SF	–	Soprano Szelążek	2006-03-13	201 cm
19	5.0 !C	–	Mikołaj Adamczak	2002-12-18	207 cm
1	3.5 !F	–	Angel Nunez	1992-12-29	203 cm

Sekcja koszykówki w poszczególnych sezonach

Sekcja koszykówki Śląska Wrocław odgrywa ważną rolę w historii sportu na Dolnym Śląsku. Poniżej przedstawiono zestawienie osiągnięć klubu w różnych sezonach. Informacje zawarte w tabeli uwzględniają zarówno ligowe rozgrywki krajowe, jak i występy w europejskich pucharach.

Sezon	Rozgrywki ligowe								.	Uwagi	.	Puchar Polski (rozgrywki krajowe)	.	Rozgrywki europejskie
	K	Liga	Miejsce	M	W	P	P+	P-
1955/1956	II	II liga	1/8	14	13	1	789	591		_		Finał		_
1956/1957	I	I liga	7/12	15	9	6	906	840		_		Zwycięstwo		_
1957/1958	I	I liga	8/12	22	10	12	1343	1316		Zmieniono nazwę klubu na WKS Śląsk Wrocław.		_		_
1958/1959	I	I liga	8/12	22	10	12	1422	1416		_		Zwycięstwo		_
1959/1960	I	I liga	3/12	22	15	7	1448	1275		_		_		_
1960/1961	I	I liga	4/12	22	15	7	1530	1330		_		_		_
1961/1962	I	I liga	4/12	22	17	5	1621	1425		_		_		_
1962/1963	I	I liga	2/12	22	19	3	1709	1364		_		_		_
1963/1964	I	I liga	2/12	22	18	4	1669	1439		_		_		_
1964/1965	I	I liga	1/12	22	17	5	1663	1401		_		_		_
1965/1966	I	I liga	3/12	22	16	6	1809	1513		_		_		_
1966/1967	I	I liga	3/12	22	17	5	1618	1393		_		_		_
1967/1968	I	I liga	4/12	22	16	6	1583	1371		_		_		_
1968/1969	I	I liga	3/12	22	18	4	1632	1328		_		_		_
1969/1970	I	I liga	1/12	22	18	4	1867	1476		_		_		_
1970/1971	I	I liga	3/10	36	25	11	2951	2677		_		Zwycięstwo		Puchar Europy: II runda
1971/1972	I	I liga	2/10	18	13	15	1510	1274		_		Zwycięstwo		Puchar Zdobywców Pucharów: 1/6 finału
1972/1973	I	I liga	3/10	36	23	13	2713	2470		_		Zwycięstwo		Puchar Zdobywców Pucharów: I runda
1973/1974	I	I liga	3/10	36	21	15	3055	2903		_		_		_
1974/1975	I	I liga	5/12	33	18	15	2623	2499		_		_		_
1975/1976	I	I liga	4/12	33	24	9	2679	2405		_		_		_
1976/1977	I	I liga	1/12	_	_	_	_	_		_		Zwycięstwo		_
1977/1978	I	I liga	2/10	30	20	10	2649	2452		_		_		Puchar Europy: Ćwierćfinał
1978/1979	I	I liga	1/10	30	22	8	2783	2557		_		_		Puchar Zdobywców Pucharów: Ćwierćfinał
1979/1980	I	I liga	1/10	36	28	8	3420	3112		_		Zwycięstwo		_
1980/1981	I	I liga	1/10	36	29	7	3414	3038		_		_		Puchar Europy: Faza grupowa
1981/1982	I	I liga	3/10	26	17	9	2394	2229		_		_		_
1982/1983	I	I liga	6/10	28	9	19	2418	2590		_		_		_
1983/1984	I	I liga	6/10	28	10	18	2353	2414		_		_		_
1984/1985	I	I liga	3/12	22	16	6	2044	1852		_		_		_
		III miejsce w play-off.
1985/1986	I	I liga	1/12	22	19	3	2131	1815		_		_		_
		III miejsce w play-off.
1986/1987	I	I liga	3/12	22	14	8	2048	1935		_		_		Puchar Europy: 1/8 finału
		Mistrzostwo w play-off.
1987/1988	I	I liga	8/12	22	8	14	1858	1868		_		_		_
		Ćwierćfinał w play-off.
1988/1989	I	I liga	1/12	22	16	6	2032	1963		_		Zwycięstwo		_
		II miejsce w play-off.
1989/1990	I	I liga	1/12	22	14	8	1966	1837		_		Zwycięstwo		_
		III miejsce w play-off.
1990/1991	I	I liga	2/12	32	21	11	_	_		_		_		Puchar Zdobywców Pucharów: 1/8 finału
		Mistrzostwo w play-off.
1991/1992	I	I liga	1/12	32	28	4	_	_		Drużyna występowała jako PCS Śląsk Wrocław.		Zwycięstwo		Liga Europy: II runda Puchar Europy: III runda
		Mistrzostwo w play-off.
1992/1993	I	I liga	1/12	32	23	9	_	_				_		Liga Europy: II runda Puchar Europy: III runda
		Mistrzostwo w play-off.
1993/1994	I	I liga	1/12	32	28	4	_	_				_		Liga Europy: I runda
		Mistrzostwo w play-off.
1994/1995	I	I liga	6/12	22	12	10	_	_		Drużyna występowała jako Śląsk Eska Wrocław.		_		Liga Europy: I runda
		Ćwierćfinał w play-off.
1995/1996	I	I liga	4/12	22	12	10	1943	1924				_		Puchar Koracia: I runda
		Mistrzostwo w play-off.
1996/1997	I	I liga	1/14	36	28	8	_	_				Zwycięstwo		EuroPuchar: Ćwierćfinał
		Półfinał w play-off.
1997/1998	I	PLK	3/15	42	_	_	3448	3202		Drużyna występowała jako Zepter Śląsk Wrocław.		_		EuroPuchar: Ćwierćfinał
		Mistrzostwo w play-off.
1998/1999	I	PLK	1/16	30	_	_	2363	1946				_		Puchar Saporty: 1/16 finału
		Mistrzostwo w play-off.
1999/2000	I	PLK	1/16	30	_	_	2254	1913				_		Puchar Saporty: Ćwierćfinał
		Mistrzostwo w play-off.
2000/2001	I	PLK	1/15	28	28	0	2470	1992		Drużyna występowała jako Zepter Idea Śląsk Wrocław.		_		Suproliga: 1/8 finału
		Mistrzostwo w play-off.
2001/2002	I	PLK	1/12	32	24	8	_	_	Drużyna występowała jako Idea Śląsk Wrocław.	_	Euroliga: Faza grupowa
		Mistrzostwo w play-off.
2002/2003	I	PLK	3/12	32	20	12	2769	2544		_	Euroliga: Faza grupowa
		III miejsce w play-off.
2003/2004	I	PLK	1/12	22	18	4	1959	1629		Zwycięstwo	Euroliga: Faza grupowa
		II miejsce w play-off.
2004/2005	I	PLK	7/12	22	10	12	1744	1731	Drużyna występowała jako Deichmann Śląsk Wrocław.	Zwycięstwo	Puchar ULEB: 1/8 finału
		Ćwierćfinał w play-off.
2005/2006	I	PLK	5/14	26	15	11	1997	1944	Drużyna występowała jako Era Śląsk Wrocław.	_	EuroPuchar: 1/8 finału
		Ćwierćfinał w play-off.
2006/2007	I	PLK	3/14	26	17	9	1936	1749	Drużyna występowała jako ASCO Śląsk Wrocław.	_	_
		III miejsce w play-off.
2007/2008	I	PLK	4/13	24	14	10	1834	1800		Finał	Puchar ULEB: 1/8 finału
		III miejsce w play-off.
2008/2009	III	II liga	11/13	24	5	19	1528	1900	Klub wycofał się z rozgrywek PLK. Rezerwy zostały pierwszą drużyną.	_	_
2009/2010	III	II liga	12/15	26	7	19	1959	2154	_	_	_
2010/2011	III	II liga	12/16	30	11	19	2048	2146	_	_	_
2011/2012	III	II liga	1/14	26	23	3	2212	1595	_	_	_
		Zwycięstwo w play-off.
2012/2013	II	I liga	1/16	30	27	3	2493	1954	_	_	_
		Zwycięstwo w play-off.
2013/2014	I	PLK	9/12	32	17	15	2521	2482	_	Zwycięstwo	_
2014/2015	I	PLK	5/16	30	21	9	2458	2288	_	Ćwierćfinał	_
		Ćwierćfinał w play-off.
2015/2016	I	PLK	14/17	32	8	24	2285	2511	_	–	FIBA Europe Cup: II faza grupowa
2016/2017	III	II liga	1/13	24	22	2	1894	1444	Klub wycofał się z rozgrywek PLK. Rezerwy zostały pierwszą drużyną.	–	_
		Zwycięstwo w play-off.
2017/2018	II	I liga	9/17	32	15	17	2511	2521	_	–	_
2018/2019	II	I liga	1/16	30	23	7	2732	2356	_	–	_
		II miejsce w play-off.
2019/2020	I	PLK	7/16	22	11	11	1910	1861	_	–	_
		Rozgrywki nie zostały dokończone z powodu pandemii COVID-19.
2020/2021	I	PLK	4/16	30	20	10	2513	2377	_	Ćwierćfinał	_
		III miejsce w play-off.
2021/2022	I	PLK	5/16	30	19	11	2553	2383	_	Półfinał	Eurocup: 1/8 finału
		Mistrzostwo w play-off.
2022/2023	I	PLK	1/16	30	22	8	2541	2344	_	Ćwierćfinał	Eurocup: Faza grupowa
		II miejsce w play-off.

Sukcesy

Śląsk Wrocław to klub koszykarski, który zdobył wiele uznawanych na krajowej arenie tytułów, świadczących o jego sile i tradycji w polskim sporcie.

• mistrzostwo Polski (osiemnaście razy): 1965, 1970, 1977, 1979, 1980, 1981, 1987, 1991, 1992, 1993, 1994, 1996, 1998, 1999, 2000, 2001, 2002, 2022,
• wicemistrzostwo Polski (siedem razy): 1963, 1964, 1972, 1978, 1989, 2004, 2023,
• trzecie miejsce (szesnaście razy): 1960, 1966, 1967, 1969, 1971, 1973, 1974, 1982, 1985, 1986, 1990, 2003, 2007, 2008, 2021, 2024,
• puchar Polski (czternaście razy): 1957, 1959, 1971, 1972, 1973, 1977, 1980, 1989, 1990, 1992, 1997, 2004, 2005, 2014,
• superpuchar Polski (trzy razy): 1999, 2000, 2024,
• puchar PZKosz (raz): 2012,
• finalista pucharu Polski (dwa razy): 1956, 2008,
• finalista superpucharu Polski (trzy razy): 2001, 2014, 2022,
• mistrzostwo II ligi (dwa razy): 2012, 2017,
• mistrzostwo I ligi (raz): 2013.

Klub ten ma bogatą historię i jest jednym z najbardziej utytułowanych zespołów w polskiej koszykówce, co podkreśla jego wysoką pozycję w hierarchii krajowej.

Nagrody i wyróżnienia

Indywidualne

Klub Śląsk Wrocław zdobył wiele wyróżnień w różnych kategoriach. W szczególności, w ostatnich latach, zależy im na promowaniu i wydobywaniu talentów, co przekłada się na liczne nagrody dla poszczególnych zawodników.

Drużynowe

W kontekście osiągnięć zespołowych, warto wspomnieć, że Śląsk Wrocław został uznany za najbardziej medialny klub Energa Basket Ligi w sezonie 2021/22. To znaczące uznanie dla organizacji, która stawia na rozwój oraz komunikację z fanami.

Legendy klubu

W historii klubu koszykarskiego Śląsk Wrocław pojawiło się wiele wybitnych postaci, które przyczyniły się do jego sukcesów i rozwoju. Na szczególną uwagę zasługują legendy, których numery zostały zastrzeżone, a ich osiągnięcia na stałe wpisały się w pamięć fanów.

nagłówek_h3: Zastrzeżone numery :nagłówek_h3 9 – Maciej Zieliński 10 – Adam Wójcik 11 – Mieczysław Łopatka nagłówek_h3: Wybitni polscy koszykarze :nagłówek_h3 Mieczysław Łopatka Dariusz Zelig Leszek Doliński Jerzy Binkowski Jarosław Krysiewicz Jerzy Kołodziejczak Jarosław Zyskowski Joseph McNaull Adam Wójcik Maciej Zieliński Dominik Tomczyk Tomasz Garliński Radosław Hyży Michał Ignerski

_

_

Obcokrajowcy

Obcokrajowcy stanowią istotny element historii drużyny koszykarskiej Śląsk Wrocław. Od swojego powstania klub przyciągał talenty z różnych zakątków świata, co wzbogacało jego dorobek i wpływało na jakość gry.

Według stanu na 19 czerwca 2022 roku, lista zagranicznych graczy, którzy mieli okazję reprezentować Śląsk, jest imponująca. Poniżej przedstawiamy niektóre z najważniejszych postaci:

• Keith Williams (1991–1994),
• Fred West (1992/1993),
• Orlando Smart (1994/1995, 1996/1997),
• Rodney Odom (1994/1995, 1996/1997),
• Kass Weaver (1995),
• Anthony Lawrence (1995),
• Ben Seltzer (1995/1996),
• Timothy Owens (1995/1996),
• Joe McNaull (1997–2001),
• Raimonds Miglinieks (1997–1999, 2000/2001, 2002),
• Slobodan Šljivančanin (1998),
• Jeff Stern (1998),
• Niksa Tarle (1998),
• Kakha Szengelija (1998/1999),
• LaBradford Smith (1998/1999),
• Jimmy Moore (1999),
• Charles O’Bannon (1999/2000),
• Roberts Štelmahers (1999/2000),
• Goran Karadzić (1999/2000),
• Alan Gregov (1999/2000, 2002/2003),
• James Cotton (2000),
• Sean Marks (2000),
• Uvis Helmanis (2000/2001),
• Harold Jamison (2000/2001),
• Aleksandar Avlijas (2000/2001),
• Dainius Adomaitis (2000–2003),
• Michael Hawkins (2001/2002),
• Andriej Fietisow (2001/2002),
• Gintaras Einikis (2001/2002),
• Michael Wright (2001/2002),
• Tomas Pačėsas (2001/2002),
• Oleg Kożeniec (2001/2002),
• Aleksander Miłosierdow (2001/2002),
• Vladan Alanović (2001/2002),
• Fred Vinson (2001/2002),
• Alvin Jones (2002),
• Danny Lewis (2002),
• Richard Lugo (2002),
• Andrius Giedraitis (2002/2003, 2007/2008),
• Sean Colson (2002/2003),
• Acie Earl (2002/2003),
• Aleksander Kul (2002/2003),
• Kęstutis Marčiulionis (2002/2003),
• Randy Holcomb (2002/2003),
• Michael Smith (2003),
• Derrick Phelps (2003),
• Ryan Randle (2003–2005),
• Pero Vasiljević (2003/2004),
• Lynn Greer (2003/2004),
• Tanel Tein (2003/2004),
• Michael Watson (2004/2005),
• Adrian Autry (2004/2005),
• Raitis Grafs (2004/2005),
• Aivaras Kiaušas (2004/2005),
• Primoż Kobale (2004/2005),
• Ałeksandar Dimitrowski (2005–2007),
• Kevin Fletcher (2005/2006),
• Ron Johnson (2005/2006),
• Ante Kapov (2005/2006),
• Darren Kelly (2005/2006),
• Dzianis Korszuk (2005–2006),
• Dwayne Byfield (2005),
• Djordje Jovanović (2005),
• Srdjan Lalić (2005/2006),
• Dante Swanson (2005/2006),
• Dean Oliver (2006/2007),
• Oliver Stević (2006–2008),
• Glen Elliott (2006/2007),
• Nikola Jestratijević (2006),
• Tim Kisner (2006/2007),
• Miha Fon (2006/2007),
• Zendon Hamilton (2006/2007),
• Brandun Hughes (2006/2007),
• Branislav Jancikin (2006–2008),
• Ime Oduok (2006/2007),
• Shaun Fountain (2007),
• J.J. Sullinger (2007),
• Wayne Wallace (2007),
• Rashid Atkins (2007/2008),
• Kemal Avdić (2007),
• Deng Gai (2007),
• Jared Homan (2007/2008),
• Torrell Martin (2007/2008),
• Dawan Robinson (2007/2008),
• Qa’rraan Calhoun (2011/2012),
• Slaviša Bogavac (2011/2012),
• Paul Graham (2011/2012),
• Aleksandar Mladenović (2011/2012, 2014/2015),
• Akselis Vairogs (2011/2012),
• Franjo Bubalo (2013),
• Nikola Malešević (2013/2014),
• Kevin Thompson (2013),
• Dominique Johnson (2013/2014),
• Paul Miller (2013/2014),
• Danny Gibson (2013/2014),
• Murphy Burnatowski (2014/2015),
• Denys Jakowlew (2014–2016),
• Lawrence Kinnard (2014/2015),
• Vuk Radivojević (2014/2015),
• Roderick Trice (2014/2015),
• Brandon Heath (2015/2016),
• Jarvis Williams (2015/2016),
• Rashad Madden (2015/2016),
• Anthony Smith (2015),
• Maurice Sutton (2015),
• Francis Han (2015/2016),
• Witalij Kowałenko (2015/2016),
• Danny Gibson (2019/2020),
• Andrew Chrabascz (2019/2020),
• Torin Dorn (2019/2020),
• Clayton Custer (2019),
• Devoe Joseph (2019/2020),
• Michael Humphrey (2019/2020),
• Garrett Nevels (2020),
• Ivan Ramljak (od 2020),
• Kyle Gibson (2020/2021),
• Strahinja Jovanović (2020/2021),
• Ákos Keller (2020/2021),
• Ben McCauley (2020/2021),
• Elijah Stewart (2020/2021),
• Cyril Langevine (2021/2022),
• Justin Bibbs (2021/2022),
• Kodi Justice (2021/2022),
• Mārtiņš Meiers (2021/2022),
• D’mitrik Trice (2021/2022),
• Travis Trice (2021/2022).

Wielu z wymienionych zawodników miało wcześniej doświadczenie w najlepszej lidze na świecie, NBA. Umożliwiło im to wniesienie do zespołu Śląska cennych umiejętności i wiedzy, które przyczyniły się do sukcesów klubu w Polsce i Europie.

Obcokrajowcy są nie tylko zawodnikami, ale również ambasadorami koszykówki, którzy na stałe wpisują się w historię Śląska Wrocław. Dają przykład młodszym pokoleniom, inspirując do dalszej pracy nad sobą i osiągania sportowych sukcesów.

---

Oceń: Śląsk Wrocław (koszykówka)

---