Gwardia Wrocław (piłka siatkowa)

---

Historia

Chronologia nazw

Historie klubów sportowych są zazwyczaj zapisane w ich nazwach, które zmieniały się na przestrzeni lat w przypadku Gwardii Wrocław. Począwszy od 2001 roku, zespół funkcjonował jako 1044 Gwardia Wrocław, a następnie w 2002 roku przyjął nazwę Hefra Gwardia Wrocław. W kolejnych latach klub był znany jako KS Gwardia Wrocław (2004), EnergiaPro Gwardia Wrocław (2006), oraz EnergiaPro Gigawat Gwardia Wrocław w 2008. Dalsze zmiany przyniosły lata 2009 i 2010, kiedy to zespół po prostu nazywał się Gwardia Wrocław oraz KS Gwardia Wrocław. Nowe wyzwania przyniosła era KFC Gwardia Wrocław w 2019, a od 2020 roku zespół znany jest jako eWinner Gwardia Wrocław.

AZS Wrocław – pierwsze drużynowe złoto dla Wrocławia

Początki sekcji siatkarskiej Gwardii Wrocław sięgają 1948 roku, kiedy to w mediach pojawiły się pierwsze informacje o istnieniu tego zespołu. Rozpoczęto występy w rozgrywkach klasy B, a w 1949 roku nastąpił awans do klasy A. Generalny przełom miał miejsce w 1951 roku, kiedy Gwardia zdobyła medal na Spartakiadzie Zrzeszeń, a w jej skład weszli zawodnicy z AZS-u Wrocław. Warto zaznaczyć, że w latach 1948-1950 ta drużyna była mistrzem Polski, a podczas Mistrzostw Świata w Pradze w 1949 roku, czterech z dziesięciu siatkarzy reprezentacji Polski pochodziło właśnie z tej grupy: bracia Tadeusz i Witold Maliszewscy, Henryk Antczak oraz Adam Piechura.

Władysław Pałaszewski, ówczesny trener, wspomina, że Gwardia stała się silną drużyną na bazie akademickiego klubu, a zespół zdobył również wicemistrzostwo Polski. W 1949 roku pełna kadra mistrzów Polski obejmowała: Henryk Antczak, Adam Piechura, Witold Maliszewski, Tadeusz Maliszewski, B. Popiołek, J. Stroński, C. Kluk, S. Podstolski, Zbigniew Hawrylak, Zbigniew Ubisz oraz trener Tadeusz Osiński.

Historyczny krążek MP siatkarzy GWR – srebro z 1952

W 1952 roku turniej finałowy o mistrzostwo Polski dla mężczyzn stał się znaczącym wydarzeniem dla dolnośląskiej siatkówki, stanowiąc pierwsze tak duże wydarzenie po II wojnie światowej. Gwardziści, którzy bronili tytułu z 1950 roku, nie zdołali jednak obronić hegemonię. W finale, który zorganizowano we Wrocławiu, ich rywalami byli siatkarze AZS AWF Warszawa. Po dramatycznym przetargu, zakończonym wynikiem 3:2 dla warszawian, ich nieoczekiwana porażka 2:3 z Jednostką Wojskową Warszawa doprowadziła do barażu. W dniu 2 listopada w Hali Ludowej, przed trzema tysiącami widzów, Gwardia przegrała ostatecznie mecz o tytuł 3:1.

W skład srebrnej Gwardii w 1952 roku wchodzili: W. Maliszewski, T. Maliszewski, H. Antczak, S. Czerski, J. Śliwka, J. Stroński, A. Piechura, J. Jarosiński, a trenerem w tym czasie był Tadeusz Maliszewski.

Kolejne medale Gwardzistów – lata 50 i 60

W kolejnych latach Gwardziści kontynuowali zdobywanie medali. W roku 1953 dostąpili do brązowego medal i ich skład był następujący: H. Antczak, Stanisław Czerski, Zenon Kurpios, Jan Śliwka, T. Maliszewski, W. Maliszewski, J. Jarosiński, Henryk Tuziński oraz trener T. Maliszewski. Sukcesy kontynuowano w 1954 roku, gdzie Gwardia zajęła srebrne miejsce, a ich skład to: H. Antczak, W. Maliszewski, J. Śliwka, S. Czerski, Z. Kurpios, R. Mazurek, J. Jarosiński, Bogdan Skórski, Adolf Tumalewicz oraz trener T. Maliszewski. W roku 1955 drużyna zdobyła srebro, jednakże wokół tego tytułu pojawiły się kontrowersje związane z meczem przeciwko AZS Łódź.

Kolejne medale przybyły w 1956 roku, kiedy to Gwardziści zajęli trzecie miejsce i ich skład przedstawiał się następująco: H. Antczak, W. Maliszewski, Z. Kurpios, B. Tomaszewski, B. Mrowiec, J. Śliwka, S. Czerski, B. Skórski, A. Tumalewicz oraz trener T. Maliszewski. W 1964 roku Gwardia zajmuje srebrną pozycję, a ekipa jest równa z Kiełpińskim, Suchankiem i innymi frantami.

Spadek – żeby wylądować na szczycie – lata 70 i 80

Lata 70. i 80. były czasem wyzwań dla Gwardii. Po zajęciu V miejsca w I lidze w 1969, zespół spadł do niższej klasy rozgrywkowej. Choć powrócili do I ligi w 1971 roku, to ich pobyt tam był sporadyczny. Ponowne spadki były wynikiem braku doświadczenia w drużynie, a także niedociągnięć w jego organizacji. Lata 1974 i 1975 były jednak czasem, gdy Gwardia zdobywała 5. miejsca, co pokazywało stabilizację w drużynie. Jednak zapotrzebowanie na medale nie znikało, co prowadziło do kolejnej rywalizacji z innymi drużynami.

W 1979 roku Gwardziści zdobyli brązowy medal, co było znaczącym krokiem, a ich skład wtedy wyglądał tak: Z. Barański, M. Ciaszkiewicz, M. Jarosz, I. Kłos, L. Łasko, S. Skup, L. Milewski, B. Ludwikowski, B. Marszałek, B. Mielnikiewicz, A. Śledziewski, Z. Woźniak, W. Zachciał, J. Żytko oraz trener J. Suchanek.

W sezonie 1980/81 drużyna osiągnęła szczyt swoich możliwości, zdobywając złoto pod przewodnictwem Władysława Pałaszewskiego i Jerzego Suchanka, w składzie które najczęściej nadawali się do reprezentacji kraju. Potem nastąpiły kolejne złote lata 1981 i 1982, a także niezapomniane sukcesy w Pucharze Polski.

Trudne lata 90 i przełom wieków

Po zakończeniu dominacji Gwardii w polskiej siatkówce, zespół przeżył trudne chwile w latach 90-tych, widząc, jak wielu zawodników opuszcza miasto Wrocław. Jest to okres kryzysu, nie tylko dla klubu, ale i dla całej dyscypliny w Polsce. W 1995 roku jednak Gwardia pod przewodnictwem Piotra Wolnego uzyskała pożądany awans, wracając do zaplecza elity. Jednak znów przyszły zawirowania, a w 2001 roku drużyna ponownie dotarła do najwyższej klasy rozgrywkowej – PLS.

Sezon 2001/02 przyniósł pięć miejsce w lidze, co otworzyło drzwi do europejskich pucharów, w tym Pucharu Konfederacji. Chociaż nie przyniosło to Przytulnego końca, to drużyna zdołała przeprowadzić kilka pamiętnych meczów, a ich przegrana w play-out z Delectą Bydgoszcz na zawsze wpisała się w historię klubu, jako koniec pewnej ery. Na szczęście, po wielu latach Gwardziści ponownie wsparli pierwszą ligę, zajmując ósme miejsce na koniec sezonu 2018/19.

Nieprzypadkowo sportowa podróż Gwardii Wrocław jest pełna wzlotów i upadków, ale to właśnie te doświadczenia budują historię i tożsamość klubu.

Bilans sezon po sezonie

Bilans sezon po sezonie gwardii Wrocław w piłce siatkowej pokazuje długą historię udanych kampanii oraz różnych wyzwań.

Sezon	Miejsce
2000/2001 – I liga seria B	Awans do PLS
2001/2002 – Polska Liga Siatkówki	5
2002/2003 – Polska Liga Siatkówki	7
2003/2004 – Polska Liga Siatkówki	10
2004/2005 – I liga	2
2005/2006 – Polska Liga Siatkówki	6
2006/2007 – Polska Liga Siatkówki	10
2007/2008 – I liga	4
2008/2009 – I liga	8, Spadek do III ligi, (sprzedaż miejsca)
2009/2010 – III liga	1
2010/2011 – II liga	2
2011/2012 – II liga	4
2012/2013 – II liga	8
2013/2014 – II liga	2
2014/2015 – II liga	8
2015/2016 – II liga (grupa 2)	8
2016/2017 – II liga (grupa 4)	4
2017/2018 – II liga	3
2018/2019 – I liga	8
2019/2020 – I liga	5
2020/2021 – I liga	4
2021/2022 – I liga	6
2022/2023 – I liga	4

Analizując poziomy rozgrywek, można zauważyć zmienność w wynikach, która ilustruje zarówno sukcesy, jak i trudne okresy w dziejach klubu.

Charakterystyczne dla klubu są zarówno awanse do najwyższej ligi w kraju, jak i trudności związane z spadkami.

Sukcesy

Gwardia Wrocław, z bogatą historią w piłce siatkowej, odniosła wiele znaczących sukcesów. Wśród głównych osiągnięć klubu znajdują się wyniki w Mistrzostwach Polski.

• 1. miejsce: 1980, 1981, 1982,
• 2. miejsce: 1952, 1954, 1955, 1964, 1983, 1984,
• 3. miejsce: 1953, 1956, 1965, 1966, 1979.

Również na polu krajowym Gwardia Wrocław zdobyła czołowe lokaty w Pucharze Polski. Oto ich osiągnięcia w tej prestiżowej rywalizacji:

• 1. miejsce: 1981,
• 2. miejsce: 1952, 1953/54, 1954, 1964,
• 3. miejsce: 1970, 1984.

Dodatkowo, zespół osiągnął również sukcesy na arenie międzynarodowej, szczególnie w Pucharze Europy Mistrzów Krajowych, gdzie zdobyli trzecie miejsce w 1981 roku.

• 3. miejsce: 1981.

Kadra w sezonie 2022/2023

W sezonie 2022/2023 skład Gwardii Wrocław w piłce siatkowej jest zróżnicowany i dynamiczny. W sztabie zespołu znajdują się kluczowe postacie, które odpowiadają za osiągnięcia drużyny. Na czołowej pozycji znajduje się trener:Dawid Murek, który prowadzi zespół z pasją i zaangażowaniem.

W jego wsparciu znajdują się asystenci: Rafał Jarząbski oraz statystyk: Michał Miękus. Dodatkowo, drużyna korzysta z doświadczenia trenera przygotowania motorycznego: Michał Daszczenko, a opiekę medyczną pełnią fizjoterapeuci: Filip Zając oraz Agata Bursztynowicz.

Lp	Imię i nazwisko	Data urodzenia	Wzrost (cm)	Pozycja
1	Adrian Mihułka	10.07.1989	182	5 – libero
2	Kamil Maruszczyk	13.01.1993	191	2 – przyjmujący
3	Dawid Kuźmiczonek	29.04.2003	194	4 – rozgrywający
4	Oskar Pieknik	06.07.2004	201	3 – środkowy
5	Łukasz Lubaczewski	23.12.1992	190	2 – przyjmujący
6	Bartłomiej Zawalski	13.02.1999	204	3 – środkowy
7	Mariusz Schamlewski	16.01.1991	198	3 – środkowy
12	Jan Fornal	14.01.1995	191	2 – przyjmujący
14	Leon Dervisaj	07.09.1996	194	4 – rozgrywający
15	Tytus Nowik	10.01.2003	192	2 – przyjmujący
16	Bartosz Cedzyński	20.12.1990	211	3 – środkowy
21	Michał Godlewski	12.05.1998	201	1 – atakujący
23	Paweł Gryc	09.01.1996	208	1 – atakujący

Obcokrajowcy w drużynie

W zespole Gwardii Wrocław znaczącą rolę odgrywają zawodnicy międzynarodowi. Ich obecność przyczynia się do różnorodności i wzbogacenia stylu gry drużyny.

Sezon	Imię i nazwisko	Rola
2000-2001	Konstantin Sidienko	libero
2001-2002	Igor Woronin	przyjmujący
2001-2002	Dejan Brđović	przyjmujący
2001-2003	Pavel Rezníček	rozgrywający
2003-2004	Serhij Ziwolozny	przyjmujący
2003-2004	Tomáš Kmeť	środkowy
2005-2006	Pavel Chudík	rozgrywający
2006-2007	Martin Sopko	przyjmujący
2006-2007	Karol Šrámek	atakujący
2008-2009	William Thwaite	atakujący
2008-2009	Jozef Jánošík	rozgrywający
2019-2020 (od 31.01.2020)	Peetu Mäkinen	przyjmujący
2020-2021 (od 28.01.2021)	Jeffrey Menzel	przyjmujący
2021-2022	Lukáš Ticháček	rozgrywający
2021-2022	Tim Grozer	przyjmujący
2021-2022 (od 13.12.2021)	Marco Ferreira	atakujący
2022-	Leon Dervisaj	rozgrywający

---

Oceń: Gwardia Wrocław (piłka siatkowa)

---