KS AZS Wratislavia (wioślarstwo)

---

Historia

AZS Wrocław

Po zakończeniu II wojny światowej, Akademicka Sekcja Wioślarska została zainicjowana we Wrocławiu dzięki staraniom utalentowanego studenta medycyny, Stanisława Iwankiewicza. Już w sierpniu 1945 roku wioślarze przejęli przystań nad Odrą, należącą wcześniej do niemieckiego klubu studenckiego, który działał przy Breslauer Technische Hochskule. W obliczu licznych zniszczeń, przetrwały jednak hangary na łodzie oraz zimowy basen do wioślarstwa.

Łodzie, które przeszły z rąk niemieckich, zostały uszkodzone, co opóźniło treningi na wodzie, lecz pierwsze sześć łodzi zostało wyremontowanych latem 1946, co umożliwiło przeprowadzenie pierwszych regat wioślarskich w Wrocławiu po wojnie.

W początkowych latach, zespół skupił się na renowacji przystani oraz odbudowie jej zniszczonej części, co zakończono dopiero na początku 1955 roku. Mimo tych trudności, regularne treningi przyczyniły się do wyłonienia czterech utalentowanych wioślarzy: braci Zbigniewa oraz Edwarda Schwrzerów, Henryka Jagodzińskiego oraz Zbigniewa Żarnowieckiego. Ich sukces w 1948 roku na regatach akademickich ściągnął do Wrocławia znanego trenera Jana Bujwida, który już przed wojną szkolił czołowych zawodników.

Bujwid rozwijał drużynę, która przez całe lata pięćdziesiąte stanowiła filar reprezentacji Polski w wioślarstwie. Zawodnicy sekcji brali udział w Igrzyskach Olimpijskich, gdzie czterech z nich reprezentowało Polskę w Helsinkach (1952), a siedmiu w Melbourne (1956). Na mistrzostwach Europy w latach pięćdziesiątych haseł AZS Wrocław zaowocowały brązowym medalem i kilkoma czwartymi miejscami.

Na Mistrzostwach Europy w 1959 roku w Mâcon w składzie 25 polskich wioślarzy aż 16 pochodziło z AZS Wrocław, co potwierdza znaczenie sekcji. Wzrost potencjału wioślarskiego klubu utrzymywał się przez ponad dekadę, a największym osiągnięciem roku 1964 był brązowy medal zdobyty przez dwójkę ze sternikiem: Mariana Siejkowskiego, Kazimierza Naskręckiego oraz Stanisława Kozery. Na Igrzyskach Olimpijskich w Tokio ta sama ekipa zdobyła również VI miejsce, a ich osiągnięcia znacząco wpłynęły na historię wioślarstwa w Wrocławiu.

W 1967 zakończyła się kariera wielu czołowych wioślarzy. W ciągu kilku następnych lat sekcję wioślarską AZS Wrocław znów rozwinięto, a Marian Siejkowski ponownie znalazł się w drużynie narodowej na Igrzyskach w Monachium. Z sukcesów lat siedemdziesiątych warto wspomnieć brązowy medal zdobyty przez Zbigniewa Ślusarskiego na Mistrzostwach Świata w 1974 roku.

Warto także zwrócić uwagę na Aleksandrę Kaczyńską, która po występie na Igrzyskach w Montrealu w 1976 roku, stała się ikoną klubu. Jednakże, po tych Igrzyskach sekcja męska napotkała trudności, co doprowadziło do stagnacji.

Galeria lata 1945-1976

AZS Politechnika Wrocławska

W 1976 roku Polska doświadczyła reformy, która zreorganizowała akademicki sport wyczynowy. Kluby środowiskowe AZS zostały połączone z nowo utworzonymi klubami AZS-AWF. Wrocławska sekcja wioślarska nie znalazła się w tym zestawieniu, co znacząco wpłynęło na jej sytuację finansową. W celu podjęcia działań na rzecz wioślarstwa oraz innych dyscyplin, w 1977 roku Kolegium Rektorów wrocławskich uczelni stworzyło międzyuczelniany klub, którego głównym sponsorem stała się Politechnika Wrocławska, co doprowadziło do ustalenia nazwy „AZS Politechnika Wrocławska”.

Na początku, sekcja wioślarska posiadała silną grupę zawodniczek, która była trenowana pod okiem Zbigniewa i Krystyny Odojów. Mimo co, męska sekcja zmagała się z niskimi wynikami, które uległy poprawie po zatrudnieniu Mariana Pawlaka. Właśnie to przyniosło sukcesy, gdyż wioślarze zdobyli medale mistrzostw Polski od 1982 roku. W 1984 roku para W. Szymerowski i A. Jończyk zdobyła złoto na Akademickich Mistrzostwach Świata, a W. Szymerowski odniósł największe sukcesy na arenie międzynarodowej, zdobywając medale na Regatach Królewskich w Henley.

Pomimo sukcesów, stan techniczny przystani pozostawiał wiele do życzenia, co zdecydowanie negatywnie wpłynęło na wyniki osiągane przez wioślarzy. Nowa rzeczywistość po 1989 roku przyniosła kolejne trudności, takie jak brak wsparcia finansowego oraz nieodpowiedniego sprzętu, ale wychowankowie klubu, w tym A. Marszałek, osiągnęli V miejsce na Igrzyskach Olimpijskich w Barcelonie w 1992 roku, a inne medalowe wyniki miały miejsce na Akademickich Mistrzostwach Świata w latach 1992 i 1994.

Reformy i zaangażowanie byłych sportowców pozwoliły w połowie lat 90. na pozyskanie nowoczesnego sprzętu i zwiększenie naboru, co zaowocowało medalami na Mistrzostwach Świata Juniorów, w tym brązowym medalem Pauliny Kulki w 1995 roku. Wśród juniorów wyróżnił się późniejszy medalista Mistrzostw Świata i Europy, a także srebrny medalista Igrzysk w Pekinie – P. Rańda.

W drugiej dekadzie XXI wieku zespół AZS Politechniki notował coraz więcej sukcesów, w tym udział w Mistrzostwach Świata Juniorów przez J. Kobeckiego, P. Syposza oraz P. Sadowską. Działacze wioślarscy z AZS Politechniki byli również inicjatorami pierwszych Mistrzostw Polski na ergometrze w 1992 roku, a od tamtej pory organizowano już ponad dwadzieścia edycji.

W 2012 roku, po wieloletniej pracy, na czołowej pozycji sekcji zrezygnował trener M. Pawlak, a jego miejsce zajął W. Szymerowski, który prowadził zespół dalej. W 2013 roku, doszło do przejęcia przystani klubu przez Politechnikę Wrocławską, co zmusiło wioślarzy do przeniesienia się do budynku, w którym przed wojną mieściła się przystań niemieckiego klubu Breslauer Ruder Verein Wratislavia.

AZS Wratislavia

W 2015 roku Walne Zgromadzenie Delegatów podjęło decyzję o formalnej zmianie nazwy klubu na „Klub Sportowy Akademickiego Związku Sportowego Wratislavia”, co symbolicznie nawiązywało do jego przedwojennego dziedzictwa. Ostateczna rejestracja nastąpiła 21 grudnia 2018 roku. Sekcja kontynuuje działalność, umacniając swoją pozycję i historię wioślarstwa w Wrocławiu.

Galeria lata po 1976

Wyniki Sportowe

W latach 50. i 60. XX wieku, AZS Wrocław stał się dominującym ośrodkiem wioślarskim w Polsce. Warto podkreślić, że to wówczas większość reprezentantów kraju, którzy uczestniczyli w igrzyskach olimpijskich w 1952, 1956 oraz 1964 roku, występowała w barwach tego klubu. Choć na kolejnych igrzyskach liczba zawodników reprezentujących klub nie była już tak duża, to jednak mieli oni zaszczyt reprezentować Polskę aż na 9 edycjach olimpijskich.

Całkowita liczba wioślarzy, którzy zdobyli olimpijskie kwalifikacje z AZS Wrocław oraz AZS Politechniki Wrocławskiej, wyniosła 23, a spośród nich aż sześciu sportowców miało okazję wystartować na igrzyskach dwukrotnie. Wśród ich osiągnięć wyróżnia się zdobycie srebrnego medalu przez Pawła Rańdę na Igrzyskach Olimpijskich w Pekinie w 2008 roku. Warto również zaznaczyć, że osiągnięcia klubu obejmują 3 medale seniorskich mistrzostw świata oraz 3 medale zdobyte na mistrzostwach Europy dla seniorów, a także wiele medali zdobytych na akademickich mistrzostwach świata.

W ostatnich latach, zgodnie z klasyfikacją Polskiego Związku Towarzystw Wioślarskich, wioślarze AZS Politechniki, przekształceni następnie w AZS Wratislavię, zajmowali następujące miejsca w klasyfikacji drużynowej:

• w roku 1997 – 9 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1998 – 15 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 1999 – 9 miejsce na 32 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2000 – 10 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2001 – 12 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2002 – 18 miejsce na 33 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2003 – 14 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2004 – 10 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2005 – 8 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2006 – 6 miejsce na 34 sklasyfikowane kluby,
• w roku 2007 – 11 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2008 – 12 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2009 – 14 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2010 – 20 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2011 – 15 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2012 – 16 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2013 – 15 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2014 – 17 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2015 – 22 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2016 – 20 miejsce na 37 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2017 – 23 miejsce na 35 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2018 – 24 miejsce na 36 sklasyfikowanych klubów,
• w roku 2019 – 25 miejsce na 38 sklasyfikowanych klubów.

Najwybitniejsi zawodnicy

W sekcji wioślarskiej klubu, największymi postaciami są niewątpliwie:

Paweł Rańda, wychowanek klubu, który odniósł niezliczone sukcesy na arenie międzynarodowej, w tym medal olimpijski oraz medale z mistrzostw Europy i świata. Jego osiągnięcia to:

• 2008 – Igrzyska Olimpijskie w Pekinie, czwórka bez sternika wagi lekkiej – srebrny medal,
• 2012 – Igrzyska Olimpijskie w Londynie, czwórka bez sternika wagi lekkiej – odpadł w repasażu,
• 2005 – Mistrzostwa Świata w Gifu, dwójka podwójna wagi lekkiej – brązowy medal,
• 2009 – Mistrzostwa Świata w Poznaniu, czwórka bez sternika wagi lekkiej – brązowy medal,
• 2010 – Mistrzostwa Europy w Montemor-o-Velho, czwórka bez sternika wagi lekkiej – srebrny medal,
• 2000 – Mistrzostwa Świata w Zagrzebiu, jedynka wagi lekkiej – IV miejsce,
• 2001 – Młodzieżowe Mistrzostwa Świata w Ottensheim, jedynka wagi lekkiej – złoty medal.

Kolejnymi wybitnymi zawodnikami są:

Zbigniew Schwarzer oraz Henryk Jagodziński, którzy wspólnie pływali w jednej osadzie:

• 1956 – Igrzyska Olimpijskie w Melbourne, dwójka ze sternikiem (Bertoldem Mainką, również reprezentującym AZS Wrocław) – IV miejsce,
• 1952 – Igrzyska Olimpijskie w Helsinkach, czwórka bez sternika – V miejsce; współzawodnicy czwórki: Edward Schwarzer oraz Zbigniew Żarnowiecki,
• 1957 – Mistrzostwa Europy w Duisburgu, dwójka ze sternikiem (Bertoldem Mainką) – brązowy medal,
• 1955 – Mistrzostwa Europy w Gandawie, dwójka ze sternikiem (Bertoldem Mainką) – IV miejsce,
• 1956 – Mistrzostwa Europy w Bledzie, dwójka ze sternikiem (Bertoldem Mainką) – V miejsce.

Następnie, wspomnijmy o Marianie Siejkowskim, wychowanku TW „Polonia” Poznań, który jako dwukrotny olimpijczyk zdobył medale na mistrzostwach Europy:

• 1964 – Igrzyska Olimpijskie w Tokio, dwójka ze sternikiem – VI miejsce (wraz z klubowym sternikiem Stanisławem Kozerą),
• 1964 – Mistrzostwa Europy w Amsterdamie, dwójka ze sternikiem S. Kozerą – brązowy medal,
• 1962 – Mistrzostwa Świata w Lucernie, dwójka bez sternika – IV miejsce.

Swoje miejsce wśród najlepszych zawodników zajmuje również Szczepan Grajczyk, który jako dwukrotny olimpijczyk prezentował wysoki poziom:

• 1956 – Igrzyska Olimpijskie w Melbourne, czwórka bez sternika – odpadł w półfinale,
• 1964 – Igrzyska Olimpijskie w Tokio, czwórka ze sternikiem – VI miejsce,
• 1956 – Mistrzostwa Europy w Bledzie, czwórka bez sternika – IV miejsce,
• 1962 – Mistrzostwa Europy w Lucernie, czwórka ze sternikiem – IV miejsce,
• 1963 – Mistrzostwa Europy w Kopenhadze, czwórka ze sternikiem – IV miejsce.

Następna na liście jest Aleksandra Kaczyńska, która była dwukrotną uczestniczką igrzysk olimpijskich oraz wielokrotną reprezentantką Polski, a po zakończeniu kariery rozpoczęła pracę jako trenerka:

• 1980 – Igrzyska Olimpijskie w Moskwie, czwórka podwójna ze sternikiem – V miejsce,
• 1976 – Igrzyska Olimpijskie w Montrealu, ósemka – VII miejsce,
• 1981 – Mistrzostwa Świata w Monachium, czwórka podwójna ze sternikiem – VII miejsce,
• 1979 – Mistrzostwa Świata w Bledzie, czwórka podwójna ze sternikiem – VIII miejsce.

Andrzej Marszałek również zasługuje na szczególną uwagę jako olimpijczyk i wielokrotny reprezentant kraju. Jego osiągnięcia to:

• 1992 – Igrzyska Olimpijskie w Barcelonie, dwójka podwójna – V miejsce,
• 1991 – Mistrzostwa Świata Młodzieżowców (Match des Seniors), Naro – czwórka podwójna – srebrny medal,
• 1991 – Mistrzostwa Świata w Wiedniu, czwórka podwójna – VII miejsce,
• 1988 – Mistrzostwa Świata Juniorów w Mediolanie, dwójka podwójna – VI miejsce.

Także Zbigniew Ślusarski, wychowanek klubu, to olimpijczyk i medalista mistrzostw świata, który osiągnął wiele z sukcesami swojego brata Alfonsem:

• 1976 – Igrzyska Olimpijskie w Montrealu, dwójka bez sternika – XI miejsce,
• 1974 – Mistrzostwa Świata w Lucernie, dwójka bez sternika – brązowy medal,
• 1973 – Mistrzostwa Europy w Moskwie, dwójka bez sternika – V miejsce.

Nie można zapomnieć o Kazimierzu Naskręckim, który także jest wychowankiem Kaliskiego Towarzystwa Wioślarskiego, w barwach AZS Wrocław jako olimpijczyk zdobył liczne medale:

• 1964 – Igrzyska Olimpijskie w Tokio, dwójka ze sternikiem – VI miejsce,
• 1964 – Mistrzostwa Europy w Amsterdamie, dwójka ze sternikiem – brązowy medal,
• 1962 – Mistrzostwa Świata w Lucernie, dwójka bez sternika – IV miejsce,
• 1958 – Mistrzostwa Europy w Poznaniu, czwórka ze sternikiem – V miejsce.

Marian Leszczyński, Ryszard Lubicki, Andrzej Nowaczyk oraz sternik Jerzy Pawłowski, pływając na czwórce ze sternikiem, to kolejni olimpijczycy i wielokrotni reprezentanci kraju, którzy osiągnęli:

• 1964 – Igrzyska Olimpijskie w Tokio, VI miejsce,
• 1962 – Mistrzostwa Europy w Lucernie, IV miejsce,
• 1963 – Mistrzostwa Europy w Kopenhadze, IV miejsce,
• 1964 – Mistrzostwa Europy w Amsterdamie, IV miejsce (z M. Szypułą zamiast Sz. Grajczyka),
• 1965 – Mistrzostwa Europy w Duisburgu, IV miejsce (z M. Szypułą zamiast Sz. Grajczyka).

Kazimierz Błasiński, Zbigniew Paradowski oraz Marian Nietupski, którzy także pływali na czwórce bez sternika, to olimpijczycy i uczestnicy mistrzostw Europy. Ich osiągnięcia to:

• 1956 – Igrzyska Olimpijskie w Melbourne, odpadli w półfinale,
• 1956 – Mistrzostwa Europy w Bledzie, IV miejsce.

Na koniec, przyjrzyjmy się osiągnięciom Hanny Jarkiewicz-Widun, uczestniczki igrzysk olimpijskich i wielokrotnej reprezentantki Polski:

• 1980 – Igrzyska Olimpijskie w Moskwie, dwójka podwójna – V miejsce,
• 1976 – Igrzyska Olimpijskie w Montrealu, ósemka – VII miejsce,
• 1979 – Mistrzostwa Świata w Bledzie, czwórka ze sternikiem – VIII miejsce,
• 1977 – Mistrzostwa Świata w Amsterdamie, dwójka podwójna – IX miejsce,
• 1973 – Mistrzostwa Europy w Moskwie, czwórka ze sternikiem – VIII miejsce.

---

Oceń: KS AZS Wratislavia (wioślarstwo)

---