Hotel Art we Wrocławiu

---

Historia i opis architektoniczny kamienic

Kamienica nr 20

Kamienica ta usytuowana jest na narożnej działce pomiędzy ulicą Łaziennej a ul. Kiełbaśniczą. Jej historia sięga średniowiecza, kiedy to w XIV wieku powstał pierwotny czterokondygnacyjny budynek, który miał jedną izbę i od strony ulicy Kiełbaśniczej miał swój front. W połowie XIV wieku oraz w 1520 roku kamienicę poddano rozbudowie. Wówczas dodano północne skrzydło przy ul. Łaziennej, a w 1549 roku skrzydło południowe, co przyczyniło się do nadania jej charakterystycznego kształtu patrycjuszowskiej kamienicy narożnej.

Dziś budynek liczy trzy kondygnacje, jest dwutraktowy i trójskrzydłowy, a jego układ spina kalenicowa forma od strony ul. Kiełbaśniczej oraz kalenicowo-szczytowy od ul. Łaziennej. W wewnętrznym dziedzińcu, który połączony jest z frontem kamienicy, znajduje się sień przejazdowa, która tworzy centralny punkt tego układu. Sień ta zakończona jest eleganckim portalem datowanym na 1800 rok. Wnętrze oraz sień otoczone są sklepieniami w stylu sieciowym, kolebkowym oraz kolebkowym z lunetami, które w piwnicy wspiera centralny filar.

Wejście do budynku zlokalizowane jest w drugiej osi od strony południowej, a okna na pierwszej kondygnacji zdobione są fasciowymi opaskami. Wnętrza zachowały nie tylko sieciowe sklepienia skarbca, ale także malowane renesansowe stropy. Pomieszczenia wyróżniają się wczesnobarokowym wystrojem sztukatorskim oraz renesansowymi kolumnami na I piętrze z 1549 roku, które nadają całości niepowtarzalny charakter. Warto zwrócić uwagę na dwa profilowane portale w sieni, ozdobione gmerkami i datą „1520”. Do momentu ostatniego remontu budynek posiadał dachową więźbę z 1549 roku, sygnowaną nazwiskiem Melchiora Solcza (Michaela Scholtza), ale w 1933 roku kamienica przeszła kolejne zmiany.

Warto zaznaczyć, że od 1658 roku w kamienicy działała drukarnia Baumannów, przeniesiona przez Andreasa Assiga, będąca kontynuatorem oficyny Szarffenbergów. W miarę upływu lat wnętrza zostały przebudowane, a kontynuacja działalności przez kolejnych spadkobierców odbywała się pod tym adresem przez XX wiek. Wśród ich licznych właścicieli wymienia się Samuela Grassa oraz Bartha, a od 1842 roku H. Bartha, który przeprowadził gruntowną przebudowę. Drukarnia istniała w tym miejscu aż do 1945 roku.

Jak zauważa Jan Harasimowicz, kamienica ta jest uznawana za jeden z najcenniejszych zabytków architektury mieszczańskiej na Śląsku.

Kamienica nr 21/22

Na przedłużonej działce nr 21/22, historycznie zlokalizowanej nieopodal ul. Kiełbaśniczej, początkowo znajdowały się trzy budynki sięgające do ulicy Rzeźniczej w pierwszej połowie XVIII wieku. Budynek frontowy był niegdyś zamieszkiwany przez pastora kościoła pw. św. Elżbiety, podczas gdy budynek środkowy z XIX wieku pełnił rolę domu weselnego, a obiekt przy ul. Rzeźniczej służył jako stajnia. Dodatkowo z ul. Kiełbaśniczej prowadził dziedziniec z ogrodem.

W 1896 roku wzniesiono nową kamienicę, która pełniła funkcję domu parafialnego parafii św. Elżbiety. Jej projektantem był renomowany architekt Felix Henry, a budynek istniał w tej roli do 1945 roku. Obiekt ma charakter czterokondygnacyjny, z trzema traktami, zwieńczony dwuspadowym dachem i dwiema facjatami.

Fasada kamienicy została podzielona na cztery osie, które składają się z potrójnych i podwójnych okien. Charakterystyczny dwukondygnacyjny wykusz wyróżnia się w osi południowej, dodając uroku całej strukturze. Elewacja wykonana z cegły klinkierowej z elements architektury neogotyckiej, jak masywne kroksztyny i obramowania otworów okiennych, sprawia wrażenie majestatycznej. Dodatkowo zdobienia w stylu neorenesansowym oraz secesyjnym nadają kamienicy unikatowy wygląd.

Na uwagę zasługują również pozostałe detale, takie jak malowidła na elewacji, które ozdobione są dwukrotnie powtórzonymi datami rocznymi „1520”, gmerkami i symbolami literowymi „GLMWZ”, „B”, „C”. W budynku zachowała się także klatka schodowa z kutą balustradą oraz elegancka stiukowa dekoracja.

Hotel Art

W latach 1945 do 1995 stan kamienic był niezwykle niekorzystny, bowiem nie przeprowadzano tam żadnych remontów, a ich kondycja zbliżała się do ruiny.

Jednakże w latach 1995–1996 nastąpiła gruntowna modernizacja budynku nr 20, co zapoczątkowało proces odnawiania. Kolejny krok miał miejsce w 1997 roku, kiedy to zrealizowano połączenie z kamienicą nr 21/22. Inwestycja została zainicjowana przez Stowarzyszenie Architektów Polskich, natomiast zespół architektów, w skład którego weszli Dorota Jarodzka-Śródka oraz Kazimierz Śródką, zajął się projektem odnowy.

W wyniku tych procesów powstał czterogwiazdkowy hotel, dysponujący siedemdziesięcioma siedmioma klimatyzowanymi pokojami, co przekłada się na sto czterdzieści dwa miejsca noclegowe. Hotel oferuje także bogaty wachlarz usług: na jego terenie znajduje się restauracja, kawiarnia, a także pięć sal konferencyjnych. Dodatkowo, poniżej budynku zlokalizowano garaż, który pomieści trzydzieści dwa auta. Na parterze usytuowany jest Pasaż Słońca, stanowiący atrakcyjne uzupełnienie oferty tego miejsca.

---

Oceń: Hotel Art we Wrocławiu

---