Sławomir Kupczak

---

Biografia

Studiował w Akademii Muzycznej we Wrocławiu, gdzie zgłębiał tajniki kompozycji pod okiem Jana Wichrowskiego oraz realizacji kompozycji komputerowej u Cezarego Duchnowskiego. Dalsza edukacja obejmowała studia podyplomowe, które prowadził również u Cezarego Duchnowskiego oraz Stanisława Krupowicza. Jego twórczość rozwijała się podczas międzynarodowych kursów dla młodych kompozytorów. Jako stypendysta, korzystał z możliwości, jakie dawały fundusze Ministra Kultury, Fundacji Przyjaciół Warszawskiej Jesieni oraz Stowarzyszenia Autorów ZAiKS i Ernst von Siemens Musikstiftung.

W swoich wczesnych kompozycjach stawiał na polską muzykę współczesną, wśród inspiracji wymieniając autorytety takie jak Tadeusz Baird, Kazimierz Sikorski, Witold Lutosławski, Paweł Szymański oraz Zygmunt Krauze. Twierdzi się, że koncentrował swoje wysiłki na tworzeniu większych form muzycznych, w które wplatał elektronikę.

W twórczości Sławomira Kupczaka znajduje się wiele utworów, które zostały zamówione przez liczne festiwale oraz instytucje muzyczne. Jego kompozycje miały okazję być wykonywane w renomowanych wydarzeniach, takich jak Warszawska Jesień, Musica Polonica Nova we Wrocławiu, Musica Electronica Nova we Wrocławiu, Audio Art w Warszawie, Śląskie Dni Muzyki Współczesnej w Katowicach, Chanterelle Festival w Ostrowiu Wielkopolskim oraz Warszawskie Spotkania Muzyczne i Turning Sounds 2.

Komponował także dla uznanych wykonawców muzyki współczesnej, w tym dla Agaty Zubel, tworząc „Akwaforta” na głos żeński, okarynę, flet prosty, taśmę i komputer w 2002 roku oraz „et cetera” na głos, instrumenty dęte, kwartet smyczkowy i komputer w 2005 roku. Jego kompozycje powstały również dla Andrzeja Bauera („Anafora V” na wiolonczelę i komputer w 2004 roku) oraz Cezarego Duchnowskiego („Akwaforta, Cikada String Quartet – Anafora VI” na kwartet smyczkowy i komputer w 2005 roku).

W 2004 roku utwór „Anafora V” na wiolonczelę i komputer reprezentował Polskie Radio na Międzynarodowej Trybunie Muzyki Elektroakustycznej UNESCO w Rzymie. Natomiast w 2006 roku ta sama kompozycja zajęła IV lokatę na 53. Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów w Paryżu. W tym samym roku jego „Lament” na głos żeński, wiolonczelę, fortepian i taśmę zdobył II nagrodę na Konkursie Młodych Kompozytorów im. T. Bairda w Warszawie. W 2019 roku natomiast „Halny” na elektronikę i improwizującą flecistkę uzyskał rekomendacje 66. Międzynarodowej Trybuny Kompozytorów.

Sławomir Kupczak nie ograniczał się tylko do komponowania, ale również aktywnie grał na skrzypcach. Występował wykonując utwory muzyki współczesnej, zarówno w konfiguracjach solowych, jak i w kameralnych. W latach 2000–2002 był członkiem orkiestry smyczkowej Tech-no Orchestra, a w latach 2002-2004 związał się z Teatrem ZAR, który działał w Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu. Wspólnie z Cezarym Duchnowskim i Pawłem Hendrichem współtworzył grupę Phonos ek Mechanes, skupiającą się na improwizowanej muzyce (live electronics).

Lista kompozycji

Oto wybór kluczowych kompozycji Sławomira Kupczaka, który specjalizuje się w innowacyjnym podejściu do muzyki współczesnej. W zbiorze znajdują się utwory zrealizowane do 2019 roku, które zostały zestawione przez Polskie Centrum Informacji Muzycznej.

• Anafora I na fortepian (1998-1999),
• Energetic play na sinfoniettę (2000),
• Anafora II na kwartet smyczkowy (2001),
• Concertino na skrzypce i taśmę (2001),
• Casus to John Cage na flet prosty, klarnet, puzon, skrzypce, kontrabas, fortepian, pokrywkę od garnka, telefony komórkowe i dyrygenta (2001),
• Silly Nilly for string orchestra, alt saxophone and tape (2001-2002),
• Akwaforta na głos żeński, okarynę, flet prosty, taśmę i komputer (2002),
• Anafora III na klawesyn, skrzypce i fagot (2002),
• Palimpsest na orkiestrę smyczkową i taśmę (2002),
• Anafora IV na taśmę (2003),
• Rymowanki na marimbę i smyczki (2003),
• Fluxus, utwór sceniczny na głos żeński, skrzypce, fortepian, tancerki, aktora i komputer (2003),
• Anafora V na wiolonczelę i komputer (2004),
• Cetirizini dihydrochloridum na taśmę (2004),
• Res Facta na flet i fortepian (2004),
• Anafora VI na kwartet smyczkowy i komputer (2005),
• Figliki na elektronikę i fortepian preparowany (2005),
• et cetera na głos, instrumenty dęte, kwartet smyczkowy i komputer (2005),
• Kreacja I (myśląc o Tomaszu Sikorskim) na flety proste, klawesyn i elektronikę (2005-2006),
• Ballada na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian (2006),
• Divertimento na 8 instrumentów (2006),
• Lament na głos żeński, wiolonczelę, fortepian i taśmę (2006-2007),
• Kreacja II, poemat na violę da gamba, klawesyn, flet prosty i elektronikę (2007),
• De profundis na głosy (2008),
• Penultima na wiolonczelę i orkiestrę kameralną (2008),
• Rukola na sinfoniettę (2009),
• Novella na komputer (2007-2009),
• Dossier A.Z. na trzy saksofony i orkiestrę (2009/2010),
• I Symfonia Capax Dei na orkiestrę i chór mieszany (2008-2010),
• Fryderyk Chopin. Ciennik osobisty – instalacja dźwiękowa na podstawie listów kompozytora (live electronics, 2010),
• Figment na orkiestrę (2011),
• White over Red na chór mieszany (2010/2011),
• Kolibry na orkiestrę (2012),
• Analogya 1 na theremin, syntezatory analogowe i zespół kameralny (2012),
• KAPELUSZ na komputer (2012),
• Krawędzie na orkiestrę smyczkową, perkusję i elektronikę (2013),
• Analogya 2 na dwa flety, fortepian, przedmioty i komputer (2013/2014),
• Trzecie miejsce po przecinku na klarnet, skrzypce, wiolonczelę i fortepian,
• 4 tańce z przygrywką na akordeon i elektronikę (2014),
• II Symfonia na gitarę elektryczną, perkusję, elektronikę i 100 motocykli (2014),
• Rysa na komputer (2015),
• Voyager, opera kameralna (2015),
• nie wiem – performance plenerowy na zespół muzyków improwizujących i performera (2016),
• Widziałem Cię na kontratenor i fortepian (2016),
• Trzy tańce na dwoje skrzypiec i elektronikę (2016),
• Pełnia na rhodes piano, orkiestrę smyczkową i elektronikę (2017),
• Naira na osiem wiolonczel (2017),
• Halny na elektronikę i improwizującą flecistkę (2017),
• Wrażliwe dane na fortepian, altówkę i wiolonczelę (2018),
• Cud niedokonany, czyli Wielki Odpust w Kalwarii Pacławskiej ’39 na sopran, kontratenor, dwóch recytatorów, chór mieszany, orkiestrę symfoniczną i elektronikę (2018),
• Halny 2 na elektronikę i improwizujących muzyków ludowych (2018),
• bum na komputer (2018),
• Koncert na fortepian i komputer (2019),
• Diva na sopran i kwartet smyczkowy (2019).

---

Oceń: Sławomir Kupczak

---