Ewa Dałkowska


Ewa Małgorzata Dałkowska, urodzona 10 kwietnia 1947 roku we Wrocławiu, to znana polska aktorka, której talent został doceniony na wielu polskich scenach. Specjalizując się w teatrze, radiu oraz filmie, od 2008 roku związana jest z Nowym Teatrem w Warszawie. Jej działalność artystyczna została wyróżniona dwukrotnie na Kaliskich Spotkaniach Teatralnych, gdzie zdobyła nagrodę aktorską w 1977 roku oraz nagrodę zespołową w 1980 roku.

Dałkowska zyskała szerokie uznanie za swoje występy, które odznaczają się nie tylko umiejętnościami aktorskimi, ale i wyjątkową charyzmą, co sprawia, że każdy jej występ to niezapomniane przeżycie.

Życiorys

Według dostępnych informacji, Ewa Dałkowska jest utalentowaną kobietą, która w 1970 roku zdobyła dyplom na Uniwersytecie Warszawskim. Dwa lata później, w 1972, kontynuowała swoją edukację w PWST w Warszawie. Jej kariera artystyczna rozpoczęła się w latach 1972–1974, kiedy występowała w Teatrze Śląskim im. Stanisława Wyspiańskiego w Katowicach.

W kolejnych latach, od 1974 do 2008 roku, była aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie, gdzie zyskała uznanie za swoje role. Po 2008 roku, podjęła współpracę z Nowym Teatrem w Warszawie, co oznaczało nowy etap w jej karierze aktorskiej.

Oprócz swojej działalności artystycznej, Ewa Dałkowska angażuje się również w życie polityczne. Od 2001 roku aktywnie wspiera Prawo i Sprawiedliwość. W 2005 roku była jednym z członków Honorowego Komitetu Poparcia Lecha Kaczyńskiego podczas wyborów prezydenckich. Kolejnym krokiem w jej działalności politycznej było członkostwo w Warszawskim Społecznym Komitecie Poparcia Jarosława Kaczyńskiego w czasie przedterminowych wyborów prezydenckich w 2010.

Obecnie, Ewa Dałkowska dzieli się swoją wiedzą jako wykładowca w Akademii Dobrych Obyczajów w Warszawie. Ponadto, 4 sierpnia 2016 roku została powołana do Kapituły Orderu Odrodzenia Polski, co potwierdza jej znaczenie na polskiej scenie kulturalnej i społecznej.

Życie prywatne

Życie prywatne Ewy Dałkowskiej jest pełne znaczących wydarzeń. Po zakończeniu pierwszego małżeństwa, aktorka zaczęła nowy etap w swoim życiu.

Później, związała się z Tomaszem Miernowskim, który pełnił funkcję szefa produkcji w Zespole Twórców Filmowych „Dom”. W wyniku tego związku, aktorka została matką syna, Ksawerego.

Filmografia

Ewa Dałkowska to jedna z najbardziej rozpoznawalnych postaci w polskim kinie. Jej bogata filmografia obejmuje szereg jej występów w rolach, które zdobyły uznanie widzów oraz krytyków. Przez lata Ewa była częścią wielu produkcji, które w znaczący sposób wpłynęły na polską sztukę filmową.

W 1971 roku zadebiutowała w filmie Niebieskie jak Morze Czarne, w którym odsłoniła swój talent jako uczestniczka obozu. Kolejne lata przyniosły jej wiele ról w znaczących filmach:

  • Beniamiszek (1975) – Hanka,
  • Noce i dnie (1975) – Olesia Chrobotówna,
  • Strach (1975) – kobieta tańcząca w lokalu,
  • 07 zgłoś się (serial telewizyjny) (1976) – prostytutka „Markiza” (odc. 2 – Wisior),
  • Sprawa Gorgonowej (1977) – Rita Gorgonowa,
  • Warszawianka pieśń z roku 1831 (spektakl telewizyjny wg sztuki Stanisława Wyspiańskiego) (1978) – Maria,
  • Aktorzy prowincjonalni (1978) – Krystyna Gazda, przyjaciółka Ani z lat szkolnych,
  • Bez znieczulenia (1978) – Ewa Michałowska, żona Jerzego,
  • Biały mazur (1978) – Wiera Zasulicz,
  • Szpital Przemienienia (1978) – doktor Nosilewska,
  • Lekcja martwego języka (1979) – Olga Diana, medium,
  • Obok (1979) – kochanka Artura,
  • Terrarium (1979) – aktorka, przyjaciółka Marii,
  • Głosy (1980) – Ewa Domańska,
  • Ukryty w słońcu (1980) – Maria,
  • Spokojne lata (1981) – Flora,
  • Nadzór (1983) – Maria Gabrysiakowa,
  • Toccata (1983) – Zofia,
  • Życie Kamila Kuranta (1983) – Anna Kurant, matka Kamila,
  • Wir (1983) – Róża,
  • 111 dni letargu (1984) – Krystyna, tłumaczka „rewidenta”,
  • Kobieta z prowincji (1984) – Andzia Cichalska-Solska z d. Głowacka,
  • Rok spokojnego słońca (1984) – prostytutka Stella,
  • Trzy młyny (1984) – Jadwiga Łowiecka (odc. 1),
  • Medium (1985) – Greta Wagner,
  • …jestem przeciw (1985) – doktor Krystyna,
  • Królewskie sny (1988) – księżna Julianna, żona Witolda,
  • Nocny gość (1989) – matka Villona,
  • Korczak (1990) – Stefa Wilczyńska,
  • Cynga (1991) – pielęgniarka Lucienne,
  • Panny i wdowy (1991) – Susanne, córka Eweliny,
  • Czarne słońca (1992) – Celina,
  • Gorący czwartek (1993) – Godyszowa, żona właściciela okradzionego mercedesa,
  • Komedia małżeńska (1993) – Wanda, przyjaciółka Marii,
  • Córy szczęścia (1999) – Elka, właścicielka łodzi-hotelu,
  • Torowisko (1999) – matka Marii,
  • Trędowata (1999–2000) – Idalia Elzonowska,
  • Przedwiośnie (2001) – księżna Szczerbatow-Mamujew,
  • Szpital na perypetiach (2001) – siostra Gerlach,
  • Oficer (2004) – matka Aldony Ginko,
  • Skazany na bluesa (2005) – dyrektor technikum,
  • Okazja (2005) – bezdomna (odc. 7),
  • Kawałek nieba (2006) – Róża,
  • Stary człowiek i pies (2008) – Ewa Kulczyńska, żona Marka,
  • Mistyfikacja (2010) – Jadwiga Witkiewicz, żona Witkacego,
  • Prawo Agaty (2012) – Izabela Grabowska (odc. 13),
  • Głęboka woda (2013) – matka Bolka (odc. 21),
  • Body/Ciało (2015) – Ewa, przyjaciółka prokuratora,
  • Smoleńsk (2016) – żona Prezydenta,
  • Artyści (2016) – Helena, sprzątaczka-medium,
  • Dziura w głowie (2018) – matka aktora,
  • Ojciec Mateusz (2019) – Helena,
  • Śniegu już nigdy nie będzie (2021) – matka Żeni w późnym wieku; rola dubbingowana przez Wiktorię Gorodeckają,
  • Teściowie (2021) – matka Małgorzaty,
  • Przejście (2021) – ciotka,
  • Teściowie 2 (2023) – matka Małgorzaty.

Dubbing

  • 2018: Mary Poppins powraca – kuzynka Topsy,
  • 2010: Harry Potter i Insygnia Śmierci – Petunia Dursley,
  • 2007: Harry Potter i Zakon Feniksa − Petunia Dursley,
  • 2004: Rogate ranczo − Pearl,
  • 2004: Harry Potter i więzień Azkabanu − Petunia Dursley,
  • 2002: Harry Potter i Komnata Tajemnic − Petunia Dursley,
  • 2001: Harry Potter i Kamień Filozoficzny − Petunia Dursley.

Role teatralne

Oto zestawienie znaczących ról teatralnych, które zagrała Ewa Dałkowska w różnych przedstawieniach na przestrzeni lat:

Odznaczenia i nagrody

Lista wyróżnień i nagród przyznanych Ewie Dałkowskiej jest doskonałym odzwierciedleniem jej osiągnięć oraz wkładu w polską kulturę. Wyróżnienia te mogą być uznawane za potwierdzenie jej talentu oraz pasji do sztuki.

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2015),
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2007),
  • Brązowy Krzyż Zasługi (1979),
  • Srebrny Medal „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007),
  • Medal „Pro Patria” (2023),
  • Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (2011),
  • Doroczna Nagroda Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2021).

Przypisy

  1. Kadra. ado.warszawa.prv.pl. [dostęp 24.08.2023 r.]
  2. Wręczenie odznaczeń państwowych oraz medali „Stulecia Odzyskanej Niepodległości”, „Pro Bono Poloniae” - Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych [online], kombatanci.gov.pl [dostęp 22.11.2023 r.]
  3. Wieczernik, reż. K. Tchórzewski. teatrtv.vod.tvp.pl. [dostęp 21.03.2024 r.]
  4. Poznaliśmy laureatów Dorocznej Nagrody Ministra Kultury, Dziedzictwa Narodowego i Sportu. instytutksiazki.pl, 15.10.2021 r. [dostęp 15.10.2021 r.]
  5. Prezydent powołał członków Kapituły Orderu Orła Białego oraz Kapituły Orderu Odrodzenia Polski. prezydent.pl. [dostęp 12.08.2016 r.]
  6. Tygodnik „Rewia” nr 40, 05.10.2016 r., s. 44-45
  7. Warszawski Społeczny Komitet Poparcia Jarosława Kaczyńskiego. jaroslawkaczynski.info. [dostęp 19.09.2017 r.]
  8. Magdalena Pawlicka: Zacisze gwiazd. Wydawnictwo Picaresque, Telewizja Polska SA, 2009, s. 89. ISBN 978-83-926413-8-4.
  9. M.P. z 2016 r. poz. 21.
  10. Odznaczenia z okazji Narodowego Święta Niepodległości. prezydent.pl, 11.11.2015 r. [dostęp 11.11.2015 r.]
  11. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 4.12.2007 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2008 r. nr 31, poz. 273).
  12. Prezydent RP odznaczył bohaterów stanu wojennego oraz działaczy ruchu „Polsko-Czesko-Słowackiej Solidarności”. prezydent.pl, 10.12.2007 r. [dostęp 06.12.2012 r.]
  13. Medale Gloria Artis dla internowanych twórców. e-teatr.pl, 26.03.2007 r. [dostęp 06.12.2012 r.]
  14. Nagrody m.st. Warszawy przyznane w 2011 roku. Urząd m. st. Warszawy, 16.06.2011 r. [dostęp 06.12.2012 r.]
  15. Kaliskie Spotkania Teatralne: 1961–1985: wydarzenia, zjawiska, idee. Ryszard Bieniecki (red.). Kalisz: Teatr im. Wojciecha Bogusławskiego w Kaliszu, 1985, s. 88.
  16. Tomasz Miernowski. filmpolski.pl.

Oceń: Ewa Dałkowska

Średnia ocena:4.86 Liczba ocen:16