Jerzy Szmajdziński

---

Życiorys

W latach 1966–1971 Jerzy Szmajdziński uczęszczał do Elektronicznych Zakładów Naukowych w Wrocławiu, kończąc naukę z dobrymi wynikami. Następnie, w 1975 roku, uzyskał dyplom na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu, co otworzyło mu drzwi do dalszej kariery. Już w 1968 roku dołączył do Związku Młodzieży Socjalistycznej, a jako student przewodniczył radzie uczelnianej Socjalistycznego Związku Studentów Polskich. Później zasiadał w zarządzie głównym tej organizacji, co było jednym z kolejnych kroków w jego politycznej karierze.

W okresie od 1973 do 1990 roku był aktywnym członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w której pełnił ważne funkcje, w tym zasiadając w egzekutywie Komitetu Uczelnianego na AE we Wrocławiu. W 1975 roku reprezentował partię jako delegat na Wojewódzką Konferencję Sprawozdawczo Wyborczą. Od 1986 roku był członkiem Komitetu Centralnego, a w okresie 1986–1989 uczestniczył w pracach Ogólnopolskiego Komitetu Grunwaldzkiego. Ponadto, w latach 1984–1989 piastował urząd przewodniczącego Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, a w 1989–1990 był odpowiedzialny za Wydział Organizacyjny KC PZPR.

Współpraca z lokalnymi inicjatywami było równie ważna w jego działalności; w latach 1986–1988 był członkiem Społecznego Komitetu Odnowy Starego Miasta w Zamościu. Po powołaniu Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej, Szmajdziński aktywnie działał w jej strukturach krajowych, a od 1999 roku związał się z Sojuszem Lewicy Demokratycznej, gdzie kontynuował swoją karierę polityczną.

W latach 1988–1990 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego. Po odejściu od polityki partii w latach późniejszych, zajął stanowisko w zarządzie koszykarskiej spółki akcyjnej Śląsk Wrocław, co świadczy o jego wszechstronnych zainteresowaniach oraz zaangażowaniu w rozwój sportu.

W Sejmie PRL zasiadał w IX kadencji, a później odnawiał mandaty w wyborach w 1991, 1993, 1997, 2001 i 2005. W wyborach parlamentarnych w 2007 roku, zdobywając 42 724 głosów, ponownie uzyskał tytuł posła. Z dniem 22 kwietnia 2008 roku przystąpił do klubu poselskiego Lewica, gdzie pełnił szereg ważnych funkcji, w tym przewodniczył Klubowi Parlamentarnemu SLD dwukrotnie oraz kierował Komisją Obrony Narodowej. W 2007 roku objął stanowisko wicemarszałka VI kadencji.

W październiku 2001 roku, został mianowany ministrem obrony narodowej w rządzie Leszka Millera, a 21 kwietnia 2004 roku tymczasowo pełnił obowiązki ministra spraw wewnętrznych i administracji. Pełnił tę rolę w związku z wyborem wcześniej zajmującego to stanowisko Józefa Oleksego na marszałka Sejmu. Utrzymał pozycję ministra obrony w rządzie Marka Belki, uczestnicząc aktywnie w wydarzeniach politycznych, w tym jako członek komitetu wyborczego Włodzimierza Cimoszewicza podczas wyborów prezydenckich w 2005 roku.

W czerwcu 2008 roku został wiceprzewodniczącym Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W grudniu 2009 roku ogłoszono go kandydatem SLD na wyborach prezydenckich w 2010. Niestety, 10 kwietnia 2010 roku, Szmajdziński stracił życie w katastrofie polskiego samolotu Tu-154M w Smoleńsku, w drodze na obchody 70. rocznicy zbrodni katyńskiej. Jego pogrzeb odbył się 20 kwietnia 2010 roku na Cmentarzu w Wilanowie, co stało się znaczącym wydarzeniem w historii współczesnej Polski.

Życie prywatne

Jerzy Szmajdziński urodził się jako syn Henryka i Heleny. Był mężem Małgorzaty Sekuły-Szmajdzińskiej, która później zdobyła tytuł radnej w Warszawie oraz posła na Sejm. Wraz z żoną wychowywał dwoje dzieci: Agnieszkę i Andrzeja.

Odznaczenia i wyróżnienia

Jerzy Szmajdziński, jako wybitna postać, otrzymał szereg istotnych odznaczeń oraz wyróżnień, które potwierdzają jego zasługi i wkład w życie publiczne. Wśród najważniejszych z nich można wymienić:

• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski, przyznany pośmiertnie w 2010 roku,
• Odznakę pamiątkową Ministerstwa Obrony Narodowej, nadaną w 2001 roku, ex officio,
• Order Gwiazdy Białej I klasy, uzyskany w Estonii w 2002 roku,
• Tytuł Rycerza Komandora Orderu Imperium Brytyjskiego, przyznany w 2004 roku przez Wielką Brytanię,
• Honorowe obywatelstwa w takich miejscowościach jak: Jelenia Góra (2002), Bolków (2004), Dolny Śląsk (2010, pośmiertnie), Lubin (2010, pośmiertnie), Wrocław (2010, pośmiertnie) oraz Legnica (2011, pośmiertnie).

W 2010 roku, dla upamiętnienia jego zasług, odsłonięto tablicę pamiątkową przy stadionie Oporowska. Ponadto, 10 kwietnia 2011 roku, została zainstalowana tablica pamiątkowa przed siedzibą Sojuszu Lewicy Demokratycznej (SLD) przy ul. Wojska Polskiego w Jeleniej Górze. Dwa lata później, 11 kwietnia 2012 roku, imię Jerzego Szmajdzińskiego nadano Sali Reprezentacyjnej w siedzibie Ministerstwa Obrony Narodowej.

Wyniki wyborcze

W kontekście kariery Jerzego Szmajdzińskiego, jego wyniki wyborcze znacząco przyczyniły się do formowania jego politycznej tożsamości. Poniżej znajduje się zestawienie jego osiągnięć w różnych wyborach, które ukazuje dynamikę jego działalności politycznej.

Rok wyborów	Nazwa komitetu		Rodzaj organu	Okręg wyborczy	Rezultat
1985	_	Patriotyczny Ruch Odrodzenia Narodowego	Sejm PRL IX kadencji	Lista krajowa	_
1991	_	Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm I kadencji	nr 13	5706
1993		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm II kadencji	nr 13	20 677
1997		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm III kadencji	nr 13	44 397
2001		KKW Sojusz Lewicy Demokratycznej – Unia Pracy	Sejm IV kadencji	nr 1	72 719 (22,15%)
2005		Sojusz Lewicy Demokratycznej	Sejm V kadencji	nr 1	20 741 (7,32%)
2007	_	KKW Lewica i Demokraci SLD+SDPL+PD+UP	Sejm VI kadencji	nr 1	42 724 (10,56%)

---

Oceń: Jerzy Szmajdziński

---