Jan Tomaszewski (piłkarz)

---

Życiorys

Kariera klubowa

Jan Tomaszewski swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w 1960 roku, grając w trampkarzach Śląska Wrocław. Po pewnym okresie spędzonym w juniorach Gwardii Wrocław, w której trenował jego krewny, do zespołu dołączył jako pomocnik. Z uwagi na problemy drużyny z bramkarzami, zgodził się na spróbowanie sił na nowej pozycji. Jego talent szybko zwrócił uwagę trenera Śląska, Franciszka Głowackiego, który wszedł w kontakt z Tomaszewskim i zaprosił go do klubu. Debiut w barwach WKS miał miejsce 18 sierpnia 1968 roku, podczas przegranego 3:1 meczu z Odrą Opole. Tam stał się podstawowym bramkarzem, jednak zespół zakończył ten sezon na 13. miejscu, co oznaczało spadek z ligi.

W trakcie sezonu 1970/1971 Tomaszewski przeszedł do Legii Warszawa, gdzie szybko zyskał miejsce w składzie, zastępując Władysława Grotyńskiego. Podczas jego pierwszego pełnego sezonu, 1970/1971, zespół zajął wicemistrzostwo Polski, jednak w kolejnym sezonie jego forma nie była już tak dobra, co sprawiło, że musiał ustąpić miejsca Piotrowi Mowlika. Mimo tych trudności, zdobył z drużyną 3. miejsce w ekstraklasie oraz dotarł do finału Pucharu Polski. Po rozegraniu 19 meczów ligowych opuścił Legię.

Po tym czasie Tomaszewski związał się z ŁKS-em Łódź, gdzie wyrósł na jednego z czołowych polskich bramkarzy. Jego występy przyniosły mu powroty do kadry narodowej. 29 września 1973 roku, w meczu z Odrą Opole, po raz pierwszy w karierze zdobył gola z rzutu karnego, pokonując Andrzeja Krupę. Niestety, nie ominęły go też kontrowersje; 7 grudnia 1975 roku, w meczu I rundy Pucharu Polski, otrzymał czerwoną kartkę, co zakończyło się czteromeczową dyskwalifikacją. Tomaszewski odszedł z klubu po zakończeniu sezonu 1977/1978.

W 1978 roku przeniósł się do Belgii, gdzie zaczął występować w klubie Eerste klasse – VAC Beerschot. W sezonie 1978/1979 zdobył z nim Puchar Belgii, a przez cały okres gry rozegrał 85 meczów ligowych do 1981 roku. Później grał w hiszpańskim Hércules Alicante, gdzie wystąpił jedynie w 12 meczach ligowych.

W 1982 roku Tomaszewski wrócił do ŁKS-u, gdzie w sezonie 1982/1983 rozegrał 4 spotkania ligowe. Jego ostatnie wystąpienie miało miejsce 25 sierpnia 1982 roku; mecz z Cracovią zakończył się remisem 2:2. Jan Tomaszewski zakończył karierę po rozegraniu 203 meczów w ekstraklasie, notując jedną bramkę.

Kariera reprezentacyjna

W latach 1971-1981 Jan Tomaszewski był bramkarzem reprezentacji Polski, biorąc udział w 63 meczach. Debiutował 10 października 1971 roku na Stadionie Dziesięciolecia, gdzie Polska przegrała 1:3 z RFN w eliminacjach do UEFA EURO 1972. W tamtym spotkaniu zastąpił on kontuzjowanego Piotra Czaję, a jego występ spotkał się z krytyką. Ostatni mecz w reprezentacji rozegrał 18 listopada 1981 roku na Stadionie Miejskim w Łodzi przeciwko Hiszpanii, gdzie debiutował w roli kapitana.

Po dłuższej przerwie wrócił do kadry w 1973 roku i zdobył zaufanie, zajmując miejsce w podstawowym składzie. Mecz z Anglią, który odbył się 17 października 1973 roku na Wembley, przyniósł Polsce awans na mistrzostwa świata. Jego znakomita postawa w tym spotkaniu zyskała mu uznanie. Po awansie Tomaszewski był kluczowym zawodnikiem na mundialu w 1974 roku, kiedy zespół zajął trzecie miejsce. Na tym turnieju jako pierwszy bramkarz obronił dwa rzuty karne, co przyniosło mu szacunek kibiców na całym świecie, a Pelé określił go mianem najlepszego bramkarza świata.

Następnie w 1976 roku uczestniczył w olimpiadzie w Montrealu, zdobywając srebrny medal. Jednak porażka w finale z NRD wpłynęła na decyzję trenera Kazimierza Górskiego o dymisji. w 1978 roku Tomaszewski po raz kolejny znalazł się w kadrze na mistrzostwa świata w Argentynie, gdzie zagrał w 4 meczach, a po porażce z Argentyną został zastąpiony przez Zygmunta Kuklę.

Z 63 występami na koncie Jan Tomaszewski należy do Klubu Wybitnego Reprezentanta. 28 czerwca 2012 roku postanowił zrezygnować z członkostwa w organizacji, po tym jak Władysław Żmuda złożył wniosek o jego wykluczenie.

Kariera trenerska

Karierę trenerską Jan Tomaszewski rozpoczął jeszcze w trakcie gry zawodowej. W ostatniej kolejce sezonu 1980/1981 prowadził ŁKS Łódź, zakończoną porażką 0:2 z Szombierkami Bytom. W latach 1989-1990 pełnił rolę trenera bramkarzy reprezentacji prowadzonej przez Andrzeja Strejlaua. Wiosną sezonu 1989/1990 był przez trzy mecze trenerem Widzewa Łódź, a w rundzie wiosennej sezonu 1994/1995 prowadził ŁKS Łódź, gdzie zremisował 1:1 z Rakowem Częstochowa, po czym złożył rezygnację.

Pozostała działalność

Jan Tomaszewski ukończył Elektroniczne Zakłady Naukowe we Wrocławiu w 1968 roku. W 1986 roku zrealizował trzyletnie zaoczne studia trenerskie w Akademii Wychowania Fizycznego w Warszawie.

Od lat 90. Tomaszewski zajął się działalnością gospodarczą, pracując jako specjalista ds. marketingu. Szczególną rolę pełnił jako doradca Jacka Dębskiego, prezesa Urzędu Kultury Fizycznej i Turystyki. Angażował się także w działalność publicystyczną, pisząc felietony dla „Przeglądu Sportowego” i komentując mecze w TVP oraz Wizji Sport. Jest autorem dwóch książek; „Kulisy reprezentacyjnej piłki” (Promise Publishing Institute, Łódź 1991) oraz „PZPN czy przestępcy zrzeszeni przeciw nam” (Zysk i S-ka, Poznań 2004).

Często krytykował władze PZPN. W okresie prezydentury Mariana Dziurowicza, określał związek mianem „dziurolandu”, a po objęciu stanowiska przez Michała Listkiewicza, wokół niego zebrał się tzw. „listkoludki”. Na propozycję Listkiewicza w 2005 objął szefostwo nowo powołanej komisji etyki PZPN, gdzie miał zajmować się nieprawidłowościami w rozgrywkach ligowych.

Jan Tomaszewski był również aktywny w przestrzeni politycznej. W 2010 roku popierał kampanię Jarosława Kaczyńskiego, zaś w 2011 roku, jako kandydat Prawa i Sprawiedliwości, wystartował w wyborach parlamentarnych, uzyskując mandat poselski. Mimo to, nigdy nie przystąpił do partii. W kolejnych latach doszło do jego złożenia dymisji oraz prób powrotu do działalności politycznej, w tym startów w wyborach senackich w 2023 roku, gdzie zdobył 54 313 głosów (28,11%), przegrywając z artystą scenariusza Arturem Duninem.

Życie prywatne

Rodzice Jana Tomaszewskiego przybyli do Wrocławia z regionu Wileńszczyzny, co miało znaczący wpływ na jego życie i karierę. Życie osobiste Tomaszewskiego jest interesujące, ponieważ jest trzykrotnie żonaty. Obecnie jego żoną od 1988 roku jest Katarzyna Calińska-Tomaszewska, która zdobyła tytuł mistrzyni Polski w tenisie stołowym. Para ma dwie córki: Paulinę i Małgorzatę, które są dla niego źródłem wielkiej radości.

Statystyki

Reprezentacyjne

W tej sekcji przedstawione są szczegółowe informacje dotyczące osiągnięć Jan Tomaszewskiego na arenie międzynarodowej. Zawiera ona statystyki związane z jego występami w reprezentacji narodowej Polski, co pozwala zrozumieć jego wkład w rozwój piłki nożnej w kraju.

Nazwa drużyny narodowej	Rok	Liczba występów
Polska
	1971	1
	1972	0
	1973	13
	1974	12
	1975	9
	1976	7
	1977	12
	1978	7
	1979	0
	1980
	1981	2
Suma		63

Sukcesy

Jan Tomaszewski, znany polski bramkarz, odniósł znaczące sukcesy w swojej karierze, zarówno na arenie międzynarodowej, jak i klubowej.

• 3. miejsce mistrzostw świata: 1974,
• wicemistrzostwo olimpijskie: 1976,
• Puchar Belgii z VAC Beerschot: 1979,
• wicemistrzostwo Polski z Legią Warszawa: 1971,
• 3. miejsce w ekstraklasie: 1972,
• finał Pucharu Polski: 1972.

Odznaczenia

Jan Tomaszewski to wybitny piłkarz, który zdobył szereg znaczących odznaczeń w swojej karierze sportowej.

• Złoty Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe,
• Srebrny Medal za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.

---

Oceń: Jan Tomaszewski (piłkarz)

---