Franciszek Borkowski

---

Kariera szachowa

W 1974 roku w Grudziądzu Franciszek Borkowski zdobył tytuł mistrza Polski juniorów do lat 20. Rok później, w Groningen, zajął V miejsce na mistrzostwach Europy juniorów oraz zadebiutował w finale mistrzostw Polski seniorów, który miał miejsce w Poznaniu. Przez cały okres do 1989 roku, Borkowski wystąpił w finałowych turniejach aż sześciokrotnie. Jego najlepszym osiągnięciem było VI miejsce, które wywalczył w Lublinie w 1988 roku.

W latach 1976 i 1977 reprezentował Polskę na drużynowych akademickich mistrzostwach świata, co stanowi ważny element jego kariery. Poza tym, brał udział w licznych zarówno ogólnopolskich, jak i międzynarodowych turniejach, gdzie odnosił istotne sukcesy, m.in. w:

• 1976 – Prisztina – III–IV miejsce,
• 1977 – Jelenia Góra – I, Eksjö – I,
• 1979 – Słupsk – III–IV,
• 1984 – Gdańsk – I, Wrocław – II,
• 1985 – Gdynia – I–II,
• 1986 – Gdynia – II,
• 1987 – Gdynia – III,
• 1990 – Gdynia (mistrzostwa Polski w szachach błyskawicznych) – III,
• 1991 – Odense – I.

W swojej karierze osiągnął również najwyższy ranking, który uzyskał 1 stycznia 1987 roku. Z wynikiem 2450 punktów, dzielił wówczas 3–4. miejsce wśród polskich szachistów, za Włodzimierzem Schmidtem oraz Markiem Hawełko, wspólnie z Robertem Kuczyńskim.

---

Oceń: Franciszek Borkowski

---