Arnold Schering

Kultura i sztuka

Karl Dietrich Arnold Schering, urodzony 2 kwietnia 1877 roku we Wrocławiu, był wybitnym niemieckim muzykologiem. Jego prace w dziedzinie muzyki miały istotny wpływ na rozwój tego zagadnienia w Niemczech oraz poza nimi.

Niestety, życia Scheringa zakończyło się 7 marca 1941 roku w Berlinie, co stanowi stratę dla świata muzyki i badaczy tej dyscypliny. Jego wkład w muzykologię pozostaje inspiracją dla wielu współczesnych badaczy.

Życiorys

Arnold Schering w młodzieńczych latach rozwijał swoje umiejętności w grze na skrzypcach w Dreźnie, gdzie miał okazję uczyć się pod okiem Th. Blummera oraz Henri Petriego. W 1896 roku postanowił przenieść się do Berlina, aby kontynuować swoją edukację w Hochschule für Musik, pod kierunkiem Josepha Joachima, równocześnie ucząc się kompozycji u Reinholda Succo.

W międzyczasie, w latach 1898−1900, poszerzał swoje horyzonty, ucząc się historii literatury niemieckiej oraz filozofii, a także muzykologii, pod okiem Oskara Fleischera i Carla Stumpfa na Uniwersytecie Berlińskim. Jego poszukiwania wiedzy nie ustały na tym etapie; kontynuował studia u Adolfa Sandbergera na Uniwersytecie Monachijskim oraz Hermanna Kretzschmara na Uniwersytecie Lipskim, gdzie w 1902 roku uzyskał stopień doktora, przedstawiając rozprawę pt. Geschichte des Instrumental- (Violin-) Konzerts bis A. Vivaldi.

W toku swojej kariery, w 1907 roku habilitował się na podstawie pracy Die Anfänge des Oratoriums. Był także redaktorem Neue Zeitschrift für Musik w latach 1903−1905, a także Bach-Jahrbuch w latach 1904−1939.

Od 1909 do 1925 roku, Schering był wykładowcą w konserwatorium w Lipsku, a w latach 1915−1920 także profesorem na tutejszym uniwersytecie. Jego doświadczenie edukacyjne obejmowało również Uniwersytet w Halle (1920−1928) oraz Uniwersytet Berliński (1928−1941). W tym czasie pełnił rolę przewodniczącego Händel-Gesellschaft od 1927 roku, jak również Deutsche Gesellschaft für Musikwissenschaft od 1933 roku.

W latach 1928−1931 Schering był odpowiedzialny za wydawanie Denkmäler deutscher Tonkunst, co podkreśla jego wkład w rozwój muzyki niemieckiej i nauki o muzyce.

Twórczość

Dorobek badawczy Scheringa jest bogaty i zróżnicowany, obejmując wiele istotnych aspektów muzyki. W szczególności koncentrował się na gatunku koncertu instrumentalnego oraz oratorium. Jego zainteresowania obejmowały również muzykę dawną, a także życie i twórczość wielkiego kompozytora J.S. Bacha. Prace naukowe Scheringa poświęcone były także twórczości Ludwiga van Beethovena, w których analizował jego dzieła w kontekście estetyki i teorii symbolu muzycznego.

Schering był ważnym przedstawicielem hermeneutyki muzycznej, obok Hermanna Kretzschmara, a jego koncepcja muzyki była zorientowana na treści pozamuzyczne. Ujmował muzykę jako wyraz różnorodnych emocji i znaczeń, co znalazło odzwierciedlenie w jego interpretacjach dzieł Beethovena. W szczególności poszukiwał w nich ukrytego programu literackiego, chociaż niektóre z tych interpretacji spotkały się z krytyką.

Prace Scheringa miały również pionierski charakter w kontekście teorii symbolu w muzyce. Jego publikacje to między innymi:

  • Musikalische Bildung und Erziehung zum musikalischen Hören (Lipsk 1911),
  • Tabellen zur Musikgeschichte (Lipsk 1914),
  • Aufführungspraxis alter Musik (Berlin 1931),
  • Geschichte der Musik in Beispielen (Lipsk 1931),
  • Beethoven in neuer Deutung (Berlin 1934),
  • Beethoven und die Dichtung (Berlin 1936),
  • Johann Sebastian Bachs Leipziger Kirchenmusik (Lipsk 1936),
  • Von grossen Meistern der Musik (Lipsk 1940),
  • Das Symbol in der Musik (Berlin 1941),
  • Über Kantaten J.S. Bachs (Berlin 1942),
  • Vom musikalischen Künstwerk (Berlin 1949),
  • Humor, Heldentum, Tragik bei Beethoven (Strasburg 1955).

Jego wkład w analizę i interpretację muzyki, a także w zrozumienie jej związków z innymi dziedzinami, czyni go postacią niezastąpioną w historii badania muzyki.

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 9. Część biograficzna s–sł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 2007, s. 93−94. ISBN 978-83-224-0865-0.
  2. a b Deutsche biographische Enzyklopädie (DBE). T. Band 8 Porthen – Schlüter. München: K.G. Saur, 2001, s. 826. ISBN 978-3-598-25038-5.
  3. a b c d e f Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. Volume 5 Pisc–Stra. New York: Schirmer Books, 2001, s. 3176−3177. ISBN 0-02-865530-3.

Oceń: Arnold Schering

★★★★★
Średnia ocena:4.72 Liczba ocen:11