Andrzej Sikorski (himalaista)


Andrzej Sikorski urodził się 16 stycznia 1948 roku we Wrocławiu. Jako wybitny dziennikarz oraz himalaista, pozostawił po sobie trwały ślad w polskim środowisku alpinistycznym. W 1975 roku, w tragicznych okolicznościach, zakończył swoje życie podczas wyprawy w Pakistanie, jednak jego osiągnięcia i pasje żyją w pamięci wielu.

Był absolwentem Wydziału Finansów i Statystyki SGPiS w Warszawie oraz Instytutu Dziennikarstwa na Uniwersytecie Warszawskim. Pełnił funkcję sekretarza redakcji w studenckim czasopiśmie Merkuriusz oraz w redakcji Życia Gospodarczego, gdzie jego artykuły dotyczyły tematów ekonomiczno-społecznych.

Jego pasją obok pracy dziennikarskiej były góry. Sikorski był aktywnym działaczem ruchu alpinistycznego, jednym z założycieli Federacji Akademickich Klubów Alpinistycznych oraz jej prezesem. Po raz pierwszy wspinał się w 1968 roku, a w kolejnym roku dokonał pierwszego znaczącego przejścia w Tatrach, powtarzając drogę środkiem północnej ściany Wielkiej Jaworowej Turni.

Latem 1971 roku uczestniczył w warszawskiej wyprawie do gór Iranu, gdzie przyczynił się do wytyczenia nowych dróg na Alam Kuhu i Bisutunie. Następnie, w 1972 roku, wziął udział w wyprawie do Hindukuszu, zdobywając dziewicze pięciotysięczniki. Kulminacją jego osiągnięć były wydarzenia z 1975 roku, kiedy to został zaproszony do wrocławskiej wyprawy w Karakorum. Ta ekspedycja zakończyła się jego życiowym sukcesem – pierwszym wejściem na Falchan Kangri Środkowy (Broad Peak Middle, 8011 m). Niestety, tragicznego dnia 29 lipca, podczas zejścia, stracił życie.

Andrzej Sikorski był również szczęśliwym mężem Teresy Sikorskiej i ojcem Doroty, która wzięła ślub z Aleksandrem Potockim. Jego życiorys jest świadectwem nie tylko odważnej kariery alpinistycznej, ale również pasji do życia i chęci odkrywania nieznanego.

Ważniejsze wyprawy

Andrzej Sikorski jest znanym himalaistą, który brał udział w wielu znaczących wyprawach górskich. Jego osiągnięcia są imponującą prezentacją umiejętności i odwagi w zdobywaniu niedostępnych szczytów. Oto niektóre z jego ważniejszych wypraw:

  • wielka Jaworowa Turnia – II przejście drogi Kurczaba, 02.08.1970,
  • Zerd Kuh – I wejście północno-zachodnią grzędą, 18.08.1971,
  • Kuh i Bisutun – I wejście centralnym kuluarem północnej ściany, 01-03.09.1971,
  • W82 i W81 – trawersowanie dziewiczych szczytów 5900 i 5980 m, z wejściem północno-wschodnim filarem, 14-15.08.1972,
  • Noszak – wejście zachodnią grzędą, 23.08.1972,
  • Bżeduch – I wejście prawym filarem północno-zachodniej ściany, 13.08.1973,
  • Czegietkarabaszy – I wejście lewym żebrem południowo-wschodniej ściany, 16.08.1973,
  • Mur Bezingi – trawersowanie, 21.07 – 04.08.1974,
  • Falchan Kangri Środkowy (Broad Peak Middle, 8016 m) – I wejście na wierzchołek, I polskie wejście na szczyt ośmiotysięczny, 05-28.07.1975.

Przypisy

  1. Janusz Kurczab: Historia polskiego wspinania – Hindukusz Cz. II. wspinanie.pl, 15.10.2009 r. [dostęp 20.06.2015 r.]
  2. http://pza.org.pl/download/taternik/333090.pdf str. 19.
  3. http://pza.org.pl/download/taternik/315591.pdf str. 66.
  4. http://pza.org.pl/download/taternik/315844.pdf str. 101.
  5. http://pza.org.pl/download/taternik/315600.pdf str. 133.
  6. http://pza.org.pl/download/taternik/329697.pdf str. 11.
  7. Kazimierz Jacek Rusiecki: Wyprawa w góry Iranu. Taternik nr 1/1972. s. 11. [dostęp 20.06.2015 r.]
  8. Merkuriusz, miesięcznik studencki, Nr 7 (85) październik 1975, s. 1.

Oceń: Andrzej Sikorski (himalaista)

Średnia ocena:4.75 Liczba ocen:22