II Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów we Wrocławiu

---

Historia

Wrocławski zbor baptystyczny powstał w 1846 roku dzięki zaangażowaniu O. Friedmana, który przyjął baptystyczne wierzenia w 1842 roku podczas swojego pobytu w zborze w Hamburgu. 20 czerwca 1846 roku odbył się chrzest, w którym uczestniczyły cztery osoby, a jego udzielił Johann Gerhard Oncken we Wrocławiu, ówczesnym Breslau. Na początku, do wspólnoty należały głównie osoby narodowości niemieckiej, a nabożeństwa miały miejsce w domu Friedmanna.

W 1885 roku zbudowano pierwszą kaplicę zboru, znajdującą się przy ul. Marthastrasse, obecnie Łukasińskiego. Dziś obiekt ten stanowi siedzibę II Zboru Kościoła Baptystów we Wrocławiu. Wzrost liczby członków w kolejnych latach był znaczny: w 1851 roku 27 wiernych, w 1878 roku 207, a w 1908 roku już 558. W 1929 roku liczba ta wzrosła do 774, w 1938 roku osiągnęła 828, a w 1944 roku wynosiła 631.

Przed wybuchem II wojny światowej zbór posiadał trzy kaplice: przy placu Muzealnym, ul. Łukasińskiego 20 oraz przy ul. Dąbrowskiego, która była użytkowana w latach 1936–1945 i obecnie funkcjonuje jako wrocławski zbór adwentystyczny. Kaplica przy placu Muzealnym została całkowicie zniszczona w czasie wojny, natomiast baptyści kontynuowali swoje spotkania w ocalałym budynku przy ulicy Łukasińskiego.

Po wojnie, działalność niemieckojęzycznego zboru dobiegła końca w 1946 roku, w momencie gdy niemiecka ludność zaczęła emigrować do Niemiec. 7 marca 1946 roku niemiecki zbór w Wrocławiu obchodził 100-lecie istnienia, a kaplica przy ul. Łukasińskiego została przekazana polskim baptystom, którzy wracali z Kresów Wschodnich. Od tego momentu datuje się historia polskojęzycznego Kościoła Baptystów we Wrocławiu.

Już dekadę po wojnie zborowi udało się zgromadzić 135 członków, a pastor Michał Popko wprowadził w nim odpowiednią strukturę oraz uregulował jego działalność.

---

Oceń: II Zbór Kościoła Chrześcijan Baptystów we Wrocławiu

---