Heinrich Albertz, urodzony 22 stycznia 1915 roku we Wrocławiu, to postać, która zapisała się na kartach historii Niemiec jako ksiądz, teolog oraz polityk związany z Socjaldemokratyczną Partią Niemiec (SPD). Swoje umiejętności i zaangażowanie wykorzystał pełniąc funkcję burmistrza Berlina Zachodniego w latach 1966–1967.
Jego działalność nie tylko w sferze religijnej, ale także politycznej, miała istotny wpływ na rozwój społeczny i kulturalny regionu, w którym żył. Po długiej i znaczącej karierze, Heinrich Albertz zmarł 18 maja 1993 roku w Bremie, pozostawiając po sobie bogate dziedzictwo.
Życiorys
Heinrich Albertz przyszedł na świat 22 stycznia 1915 roku w Breslau, w rodzinie teologa ewangelickiego. Po ukończeniu matury w 1933 roku podjął studia z zakresu teologii w Breslau, Halle oraz Berlinie. W trakcie swojego kształcenia związał się z Kościołem Wyznającym, który był postrzegany przez reżim nazistowski jako organizacja nielegalna. W ramach swojej działalności podróżował jako kurier do Holandii i Danii, zajmując się sprawami kościoła.
Po studiach Albertz pracował jako nauczyciel prywatny oraz pastor. Jego działalność nie była wolna od problemów – był wielokrotnie aresztowany, a jego sytuacja uległa dalszemu pogorszeniu, gdy „dobrowolnie” zgłosił się do służby w Wehrmachcie. Otwarcie wspierał Martina Niemöllera, luterańskiego pastora, teologa i działacza antynazistowskiego, co doprowadziło do jego osadzenia w więzieniu w Glatz.
W 1946 roku, po zakończeniu II wojny światowej, Albertz wstąpił do Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD) oraz objął stanowisko ministra w rządzie Dolnej Saksonii w latach 1948–1955, na czele którego stał Hinrich Wilhelm Kopf. W 1950 roku zasiadł w prezydium SPD, a w latach 1950–1965 przewodniczył stowarzyszeniu opieki społecznej nad robotnikami – Arbeiterwohlfahrt (AWO).
W 1961 roku Albertz został ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Williego Brandta w Berlinie Zachodnim. Po zakończeniu kadencji Brandta w 1966 roku, sam objął jego stanowisko. Jego ministrowanie zakończyło się 26 września 1967 roku w związku z tragicznie zmarłym Benno Ohnesorgiem, 28-letnim studentem, który zginął od kuli policjanta podczas protestów przeciwko wizycie szacha Iranu – Rezy Pahlawiego. To wydarzenie zapoczątkowało intensywne protesty studenckie w Niemczech, które miały miejsce w latach 1967-1968.
W latach 1970–1979 Albertz ponownie podjął pracę pastor, tym razem w Berlinie. Gdy 27 czerwca 1975 roku Ruch 2 Czerwca porwał Petera Lorenza, szefa berlińskiej CDU i kandydata tej partii na burmistrza Berlina Zachodniego, Albertz dobrowolnie oddał się w ręce terrorystów, w zamian za co Lorenzo został uwolniony. Następnie poleciał z nimi do Ludowo-Demokratycznej Republiki Jemenu.
Heinrich Albertz zmarł 18 maja 1993 roku w Bremie, pozostawiając po sobie znaczący ślad w historii Niemiec.
Przypisy
- Uwe Soukup. Heinrich Albertz Abgeschossen von den własnymi genossen. „Der Tagesspiegel”, 26.09.2007 r.
- BERLIN / REGIERUNGSKRISE Cher ami. „Der Spiegel”, 02.10.1967 r.
- Heinrich Albertz trat zurück. „Die Zeit”, 29.09.1967 r.
- a b c d e f g h i j k Heinrich Albertz Regierender Bürgermeister vom 02.12.1966 bis 19.10.1967. [w:] Berlin.de [on-line]. [dostęp 05.02.2017 r.]
- a b c d Edition Luisenstadt: 1809 an der Spitze Berlins: Heinrich Albertz. 1998. [dostęp 02.02.2017 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Tomasz Frischmann | Krzysztof Budnik | Hubert Romanowski | Radosław Gawlik | Wiesław Kaczmarek | Olgierd Dziekoński | Witold Krochmal | Adolf Korn | Marcin Krzyżanowski (samorządowiec) | Justyna Lewańska | Piotr Jedliński | Ignatz Bubis | Gerhard Scheffler | Hans Lukaschek | Krzysztof Smolnicki | Tomasz Misiak | Piotr Kozdrowicki | Paweł Hreniak | Bogdan Golik | Michał MistrzakOceń: Heinrich Albertz