Radosław Gawlik to postać o znacznym dorobku w polskiej polityce i ekologii, urodzony 23 sierpnia 1957 roku we Wrocławiu. Jako polityk miał wpływ na wiele istotnych wydarzeń i procesów w Polsce, a jego działalność jako posła dotyczyła zarówno czasów rządów PRL, jak i późniejszych kadencji Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej.
Radosław Gawlik był członkiem Sejmu PRL X kadencji oraz uczestniczył w pracach zbioru Sejmów RP w ramach I, II i III kadencji, co pokazuje jego długotrwałe zaangażowanie w życie polityczne kraju. Dodatkowo, w latach 2011-2013, pełnił funkcję jednego z dwóch przewodniczących partii Zieloni 2004, co podkreśla jego zainteresowanie ekologią i ochroną środowiska.
Życiorys
Radosław Gawlik jest absolwentem Wyższej Szkoły Łączności i Transportu w Żylinie, gdzie zdobył wiedzę i umiejętności niezbędne do działalności zawodowej. W drugiej połowie lat 80. zaangażował się w działania opozycyjne, przystępując do Ruchu Wolność i Pokój oraz wspierając Solidarność. Był organizatorem protestów w odpowiedzi na katastrofę w Czarnobylu, a także w sprawie Huty Siechnice i planowanej elektrowni jądrowej w Żarnowcu. Jego działalność doprowadziła do włączenia się w rozmowy Okrągłego Stołu jako członek zespołu ds. ekologii, co ukazuje jego zaangażowanie w kwestie środowiskowe.
W czasie swojej kariery politycznej, od 1989 do 2001 roku, pełnił funkcję posła na Sejm w ramach X, I, II i III kadencji, reprezentując okręgi wrocławskie: Wrocław-Psie Pole nr 11 oraz nr 50. W rządzie Jerzego Buzka zajął stanowisko wiceministra środowiska, co wskazuje na jego znaczącą rolę w polityce ekologicznej. W 2001 roku starał się o reelekcję, jednak jego partia, Unia Wolności, nie zdobyła mandatów w Sejmie IV kadencji.
Radosław Gawlik był także członkiem kilku ugrupowań politycznych, w tym Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, Unii Demokratycznej oraz Unii Wolności. W 2004 roku zdecydował się na odejście z Unii Wolności, co zaowocowało jego przyłączeniem się do tworzenia nowej formacji, Zieloni 2004, gdzie aktywnie uczestniczył w pracach Rady Krajowej oraz objął stanowisko prezesa Stowarzyszenia Ekologicznego Eko-Unia.
Pomimo licznych prób, takich jak kandydowanie do Parlamentu Europejskiego w 2004 i 2009 roku, a także do rady miejskiej Wrocławia w 2014 roku z ramienia Partii Zieloni, nie odniósł sukcesu wyborczego. Niemniej jednak, w grudniu 2011 roku został wybrany na jednego z dwojga przewodniczących Zielonych 2004 obok Agnieszki Grzybek, a funkcję tę pełnił do marca 2013 roku, kiedy ugrupowanie zmieniło swoją nazwę na Partia Zieloni.
Odznaczenia
W 2011 roku, Radosław Gawlik został uhonorowany wysokim odznaczeniem. Prezydent Bronisław Komorowski przyznał mu Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 31.12.2014 r.]
- Radek Gawlik i Agnieszka Grzybek na czele Zielonych. zieloni2004.pl, 05.12.2011 r. [dostęp 05.12.2011 r.]
- Encyklopedia Wrocławia. Jan Harasimowicz (red.). Wyd. III. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 2006 r., s. 227.
- M.P. z 2011 r. nr 78, poz. 778.
Pozostali ludzie w kategorii "Polityka i administracja":
Wiesław Kaczmarek | Olgierd Dziekoński | Witold Krochmal | Adolf Korn | Marcin Krzyżanowski (samorządowiec) | Justyna Lewańska | Michał Łabenda | Marek Moszczyński (poseł) | Jerzy Terlecki | Marek Twardowski (polityk) | Hubert Romanowski | Krzysztof Budnik | Tomasz Frischmann | Heinrich Albertz | Piotr Jedliński | Ignatz Bubis | Gerhard Scheffler | Hans Lukaschek | Krzysztof Smolnicki | Tomasz MisiakOceń: Radosław Gawlik