Klinika psychiatrii we Wrocławiu ma swoją bogatą historię, sięgającą aż do 1876 roku, kiedy to została założona w ramach Szpitala Wszystkich Świętych (niem. Allerheiligen-Hospital), znanego obecnie jako Szpital Wojewódzki im. J. Babińskiego, usytuowany przy pl. Jana Pawła II 8. Jej pierwszym kierownikiem został profesor nadzwyczajny psychiatrii, Heinrich Neumann, który wcześniej pełnił funkcję prymariusza oddziału psychiatrycznego.
Po śmierci Neumanna w 1884 roku, jego uczniem i następcą został Carl Wernicke. W jego zespole pracowali również znani fachowcy, tacy jak Karl Heilbronner oraz Hugo Liepmann. Podczas kadencji Wernickego, klinika została przeniesiona do nowego, bardziej funkcjonalnego budynku. Wernicke argumentował, że konieczność rozbudowy instytucji była podyktowana trzy razy wyższą zachorowalnością na zaburzenia psychiczne w latach 1872-83, przy jednoczesnym wzroście liczby mieszkańców o około 40%.
Projekt nowoczesnej siedziby dla kliniki zaprezentował w 1881 roku ówczesny miejski radca budowlany i architekt, Johann Robert Mende. Zmiany w jego projekcie wprowadził jego następca, Richard Plüddemann, już w trakcie budowy, która miała miejsce na Przedmieściu Odrzańskim, przy Einbaumstrasse 25, obecnie ul. Kraszewskiego 25. Budowa miała miejsce od kwietnia 1885 do listopada 1888. W 1889 roku utworzono dodatkowo poliklinikę dla pacjentów cierpiących na nerwicę, co odzwierciedlało przekonania Wernickego o wzajemnych powiązaniach neurologii i psychiatrii.
Kolejnym kierownikiem kliniki był Karl Bonhoeffer, który zarządzał nią w trudnym okresie od 1900 do 1907 roku, kiedy to działalność placówki została wstrzymana z powodu konfliktu między środowiskiem akademickim a władzami miejskimi. W 1904 roku Wernicke przejął katedrę na Uniwersytecie w Halle, co było istotnym krokiem w jego karierze.
W kwietniu 1907 roku klinika psychiatryczna została przeniesiona do nowego budynku przy Auenstrasse 42 a (dziś ul. O. Bujwida 42) i zintegrowana z kliniką chorób nerwowych. Bonhoeffer również dostrzegał nierozerwalną więź między neurologią a psychiatrią, kontynuując tradycje Griesingera i Wernickego. Jego kadencja trwała do 1912 roku, a po nim kierownictwo objął znany w świecie nauki Alois Alzheimer.
Następcą Alzheimera w latach 1916-1921 był Oswald Bumke, a po nim Robert Wollenberg, który pełnił tę funkcję w okresie 1921-1930. W kolejnych latach kierownictwo przejęli Johannes Lange i Werner Villinger, ostatni z wymienionych, przed wojną zakończył swoje rządy w 1945 roku. Niestety, stary budynek uległ zniszczeniu w czasie II wojny światowej, co spowodowało jego przeniesienie do zniszczonej wcześniej siedziby przy Kraszewskiego, które odbyło się w maju 1946 roku. Dziś mieści się tam Katedra i Klinika Hematologii i Chorób Rozrostowych Dzieci.
Od roku 1950 klinika została przekształcona w Klinikę Psychiatrii przy Akademii Medycznej we Wrocławiu. Na czołowej pozycji w czasie jej działalności stali m.in. Adrian Demianowski, Stanisław Świerczek (w latach 1955-1958), Maria Demianowska (od 1960), Adam Bukowczyk (od 1964), a następnie Augustyn Wasik. Przez wiele lat kierownictwo sprawował również Andrzej Kiejna (1991-2016), po którym odpowiedzialność za klinikę przejęła Joanna Rymaszewska (2016-2022). Obecnie funkcję kierownika pełni prof. Błażej Misiak.
Przypisy
- Uniwersyteckie Centrum Zdrowia Psychicznego – Klinika Psychiatrii USK. usk.wroc.pl. [dostęp 06.08.2023 r.]
- KamilK. Kędziora KamilK., Nazewnictwo ulic Wrocławia, Instytut Pamięci Narodowej, 2012 r.
Pozostałe obiekty w kategorii "Obiekty edukacyjne i naukowe":
Wydawnictwo Naukowe Dolnośląskiej Szkoły Wyższej | Dolnośląskie Centrum Chorób Płuc we Wrocławiu | Uniwersytecki Szpital Kliniczny im. Jana Mikulicza-Radeckiego we Wrocławiu | Dolnośląskie Centrum Onkologii, Pulmonologii i Hematologii we WrocławiuOceń: Klinika Psychiatrii we Wrocławiu