Jagusia

Rzeźba składa się z trzech obracających się elementów, których kształt nawiązuje do kobiecego ciała, co wywołuje wiele emocji oraz skojarzeń. Warto podkreślić, że połączenie światła i wody z ruchomą rzeźbą, zastosowane przez twórcę, sprawia, że to dzieło charakteryzuje się dużą efektownością i przyciąga uwagę przechodniów. Autorem tej niezwykłej rzeźby jest Tadeusz Teller, który odsłonił swoje dzieło w 1974 roku.

Opinie dotyczące Jagusi często odwołują się do drugiego dnia Wielkiej Nocy, zwłaszcza w kontekście polskiej wsi, co związane jest z formą rzeźby. Stworzona syntetycznie dziewczyna, wykonana z materiału kamiennego, została zamocowana na wirującej osi, a otaczająca ją fontanna obficie polewa ją wodą, co nadaje jej żywiołowy, taneczny charakter. Obserwacja tego efektu przywołuje uczucia sympatii oraz radości, a wirujące krople wody dodają kompozycji dionizyjskiej witalności.

W pewnym sensie, układ choreograficzny tej rzeźby można postrzegać jako humorystyczny i zabawowy element sztuki. Z drugiej strony, jednak ruch oraz mechanika Jagusi mogą również symbolizować przekorną tymczasowość połączoną z wiecznością postaci, która przetrwa nawet w momencie zatrzymania i przejścia w stan bezruchu.

Rzeźba ta, wobec swojego unikalnego charakteru i znaczenia w przestrzeni miejskiej, została wpisana na listę wrocławskich dóbr kultury współczesnej, co podkreśla jej wartość zarówno artystyczną, jak i kulturową.