Baszta Niedźwiadka

Na początku, w około połowie XIII wieku, miała formę prostokątnego wykusza w wschodniej linii obwarowań wewnętrznych. Pełniła funkcję obronną, umożliwiając rażenie nieprzyjaciela z boku podczas jego zbliżania się do murów. W XIV wieku baszta została wzbogacona o dodatkową kondygnację, co nadało jej czworoboczny kształt. To w tym okresie wbudowano także otwory strzelnicze, które zwiększyły jej możliwości obronne.

Szybki rozwój technologii budowlanej w XV i XVI wieku sprawił, że Baszta Niedźwiadka została wyposażona w działobitnię. W miarę jak Wrocław się rozwijał, także system fortyfikacji przechodził istotne zmiany. Baszta utraciła swoje militarne znaczenie i w 1807 roku, w wyniku dekretu napoleońskiego, została zachowana mimo rozbiórki murów miejskich.

W ciągu XIX wieku oraz na początku XX wieku baszta była wielokrotnie przebudowywana i adaptowana do nowych funkcji. Dzięki tym pracom przetrwała do czasów II wojny światowej. Mimo że podczas oblężenia Festung Breslau baszta doznała 75% zniszczenia, w latach 1957–1958 podjęto jej rekonstrukcję, którą nadzorował Mirosław Przyłęcki. W ramach tej odbudowy wmurowano w narożnik baszty kamienną rzeźbę niedźwiadka. Rzeźba, odnaleziona wśród powojennych gruzów w rejonie ul. Łaciarskiej, nadała budowli jej dzisiejszą nazwę.

W obecnych czasach Baszta Niedźwiadka pełni rolę użytkową jako miejsce spotkań, będąc siedzibą Zrzeszenia Studentów Polskich. W obiekcie prowadzona jest działalność gastronomiczna, a w przeszłości znajdowały się tu różne lokale, w tym winiarnia "Baszta", restauracja "La Luz" oraz obecnie funkcjonująca restauracja pod nazwą "Abrams' Tower".