Maria Irena Jagiełka, urodzona 20 sierpnia 1959 roku we Wrocławiu, to wyjątkowa postać na polskiej scenie muzycznej. Jest nie tylko basistką, ale również utalentowaną muzyczką, która posługuje się wieloma instrumentami, takimi jak gitara, trąbka, kornet oraz melodyka.
Jej wszechstronność sprawia, że wyróżnia się wśród artystów, zyskując uznanie zarówno w kręgach profesjonalnych, jak i wśród miłośników muzyki.
Życiorys
W latach 70. Maria Jagiełka rozpoczęła swoją edukację w Państwowej Szkole Muzycznej I stopnia we Wrocławiu. Jej artystyczna droga przybrała formę w latach 80., kiedy to dołączyła do żeńskiego trio jazzowego Fatum, obok Marioli Niedbał, liderki zespołu grającej na kontrabasie, oraz Jadwigi Nikiel, która pełniła rolę pianistki.
Repertuar zespołu był niezwykle zróżnicowany. Współpraca miała na celu wydobycie wyjątkowej charakterystyki zarówno standardów jazzowych, które były wykonywane w sposób nieco „niegrzeczny”, jak i kompozycji o charakterze quasi free-jazzowym oraz utworów autorskich. Zespół miał zaszczyt wystąpić w warszawskim klubie Hybrydy w związku z wydarzeniem znanym jako „Dni Komedy”, które przyniosło im dwie nagrody – główną oraz nagrodę specjalną. Fatum było również obecne na znanych festiwalach takich jak FAMA oraz Jazz nad Odrą.
Później, Maria jako basistka związała się z licznymi wrocławskimi grupami punkowymi, które powstały w latach osiemdziesiątych. Do najbardziej znaczących formacji, z którymi współpracowała, należały m.in. Miki Mousoleum, Kaman & The Big Bit, Latające Odchody, Dexapolkort oraz De Musk. Uczestniczyła także w nagrywaniu kilku kaset magnetofonowych, w tym dla Miki Mousoleum, której album „Wieczór Wrocławia” z 1984 roku został wydany ponownie w 2015 na nośniku CD, oraz dla Kamana & The Big Bitu, ich „Białe Murzynostwo” z 1987 roku.
W 1980 roku artystka grała w berlińskim zespole Livin’ Spirits, a w latach 1985–1986 koncertowała w Holandii, Norwegii i Niemczech z grupą Holy Toy. Maria była również zaangażowana w powstające spontanicznie wrocławskie kapele punkowe. Jej aktywność muzyczna nie ograniczała się tylko do grania – wystąpiła w proteście przeciwko likwidacji wrocławskiej księgarni „Kwant”, przy współpracy z Krzysztofem „Kamanem” Kłosowiczem oraz Olgą Szelc.
W swojej karierze Jagiełka grała na szerokim asortymencie instrumentów. Używała takich gitar basowych jak Defil Baston, a także na basowej bezprogowej produkcji Jerzego Jakubiszyna i Wellins. Wśród instrumentów dętych, z którymi miała styczność, były trąbki marki Polmuz oraz trąbki i kornety produkcji różnych firm.
Dyskografia
Dyskografia Marii Jagiełki to fascynujący zbiór wydawnictw, które zyskały uznanie wśród melomanów. Oto niektóre z najważniejszych albumów, które warto poznać:
- Miki Mousoleum – Wieczór Wrocławia (MC, 1984; CD i LP, Rita Baum, 2015),
- Kaman & The Bigbit – Białe Murzynostwo (MC, Wolność i Pokój, 1987; MC, Wolny Wrocław, 1990; CD, Rita Baum, 2014),
- Guru Cushna & Livin’ Spirits – Wait For Me (SP, Gema),
- Skibiński, Winder – Super Sessions (CD, Metal Mind Productions, 2006),
- Jacek Telus – Miłosz w muzyce – Muzyka w Miłoszu (CD, Polskie Radio, 2011).
Przypisy
- a b c Irena Jagiełka. discogs.com. [dostęp 17.09.2023 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Kultura i sztuka":
Dariusz Bereski | Elżbieta Panas | Marek Dziedzic | Joachim Karsch | Mariusz Benoit | Antonina Kostrzewa | Yvette Popławska | Andrzej Albin | Katarzyna Piszek | Friedrich Wilhelm Berner | Donat Kirsch | Michał Paszczyk | Da Vosk Docta | Margarethe Siems | Zbigniew Wrzos | Krzysztof Gruber | Otto Ferdinand Probst | Anna Halcewicz | Adam Lesisz | Piotr KokocińskiOceń: Maria Jagiełka